________________
શૂરાને પહેલી સલામ
12
ગામડા ગામની માતા. થોડું ભણેલી. કામકાજથી પરવારી માતા રામાયણ વાંચે. સામે એક દમિયલ બાળક માતાનું મોં જોઈ ઓશિયાળું બની બેસી રહે.
માનું આ ત્રીજું બાળક હતું. બે બાળક તો મોતીના દાણા જેવા પાક્યા. એમનાં શરીર મજબૂત. વળી કમાતા પણ ખરા. કમભાગ્યે આ ત્રીજું બાળક બહુ કમજોર હતું.
વારંવાર તાવના ઝપાટે ચડી જાય. શરદી તો એની સદાની સાથી. ફેફસાં તો કફથી ભરેલાં જ રહે. બાકી હતું તે નાની ઉંમરમાં જ દમનો રોગ લાગુ પડ્યો. સાથે ભણવામાં પણ પૂરો ‘ઢ' ! આ છોકરો લાંબું. જીવશે એવી માને આશા નહીં. આખું ઘર એની દયા ખાય. જાણે મરવાને વાંકે જીવતો ન હોય.
રામમૂર્તિ
