Yogdrushti Samucchaya New Edition Part 01 and 02

SR No.: 034350
Original Sutra Author: Haribhadrasuri
Author: Bhagvandas Mehta
Publisher: Mahavir Jain Vidyalay
Publication Year: 2018
Total Pages: 844
Language: Gujarati
Classification: Book_Gujarati
File Size: 160 MB

Page 573

સ્થિરાઇષ્ટિ : ધર્મ જન્ય ભાગા પણ અનથ હેતુ
(૪૯૭ )
ન્હાનામાં ન્હાની ભોગસામગ્રી એવી નથી કે જેની ઉત્પત્તિમાં હિ'સાન હૈાય. આમ ભાગસામગ્રીમાં સર્વાંત્ર હિ`સા વ્યાપ્ત છે; અને હિંસા એ મોટામાં મેાટુ' પાપ છે, એટલે સમસ્ત ભાગાત્પત્તિ સાથે પાપ સદા સ'કળાયેલું હેાય છે.
(૨) વળી આ પાપ-સખાવાળી ભાગસામગ્રીની—વિષયસાધનની પ્રાપ્તિ કરવા માટે મનુષ્યાને પ્રાયે પાપાપાનથી ધનપ્રાપ્તિ કરવી પડે છે, આર’ભપરિગ્રહ સેવવા પડે છે, અને તેથી પણ મહાપાપ થાય છે. પૈસાની કમાણી માટે ભાગ્યે જ કોઇ એવા ધંધા હશે કે જે સથા પાપમુક્ત તે અનવદ્ય હોય. તેમાં પણ અગ્નિકર્મ-વનકમ વગેરે પદર કર્માદાની ધંધા તે વિશેષ વિશેષ પાપના કારણુ હેાઇ અત્યંત નિદ્ય છે, અને આત્માથી ને સથા વર્જ્ય છે—દૂરથી ત્યજવા યાગ્ય છે. આમ ભાગસાધન એવા ધનના ઉપાર્જનમાં પણ મહાપાપ છે. (૩) તેમજ ભાગના ઉપભાગમાં પણ મહાપાપ છે, કારણ કે તે તે ભાગસામગ્રી ભેાગવતી વેળાએ રૂપ-રસાદિ વિષયેાના અભિલાષથી જીવના રાગ-દ્વેષ-માહ આદિ વિકારની વૃદ્ધિ થાય છે. તેથી નિજ આત્માના ગુણના ઘાત થવાથી આત્મઘાતરૂપ ભાવહિંસા થાય છે, આત્માનું ક્ષણે ક્ષણે ભયંકર ભાવમરણ થાય છે. આ પ્રગટ પાપ છે. સુખ પ્રાપ્ત કરતાં સુખ ટળે છે, લેશ એ લો લહેા;
66
ક્ષણ ક્ષણ ભયંકર ભાવમરણે, કાં અહેા રાચી રહેા ?”—શ્રી મેાક્ષમાળા.
આમ ભાગની ઉત્પત્તિમાં પાપ છે, ભાગની પ્રાપ્તિમાં પાપ છે અને ભાગના ઉપભાગમાં પણ પાપ છે. એટલે ભાગને સખા પાપ છે એમ કહ્યુ તે સથા યથાથ છે, અને એટલા માટે જ આત્માથી મુમુક્ષુને સમસ્ત ભાગપ્રવૃત્તિ વર્જ્ય છે, તેમજ ભોગસાધનરૂપ આરંભ-પરિગ્રહ પણ ત્યાજ્ય છે, એમ જાણી સ`વેગર'ગી સમ્યગ્દષ્ટિ પુરુષા સમસ્ત વિષયભેગ પ્રવૃત્તિથી સતત દૂર રહેવા પ્રયત્નશીલ રહે છે, અને જેમ બને તેમ આર્ભપરિગ્રહુને સંક્ષેપ કરે છે.
★
ધમ ભોગ સુદર છે એવી પણ આશકા દૂર કરવા માટે કહે છે— धर्मादपि भवन् भोगः प्रायोऽनर्थाय देहिनाम् । चन्दनादपि संभूतो दहत्येव हुताशनः ॥ १६० ॥
વૃત્તિ:-ધર્માવિ મન મોળ:— ધમથકી પણ ઉપજતા ભાગ-દેવલાકામાં, કાચોપ્રાયે, બાહુલ્મથી, બનાય ફેનિામ્-પ્રાણીઓને અન` અર્થ થાય છે, તથાપ્રકારે પ્રમાદવિધાનથી. પ્રાયઃનું ગ્રહણ શુદ્ધ ધર્માક્ષેપી (શુદ્ધ ધને આકનારા—ખેંચી લાવનારા ) ભેગના નિરાસ અથે' છે,−તેના પ્રમાછવત્વના યાગને લીધે, અત્યંત અનવદ્ય તીથ કરાદિ લશુદ્ધિને લીધે, તથા પુણ્યશુદ્ધિ આદિમાં માગમાભિનિવેશ થકી ધમ સાર ચિત્તની ઉપપત્તિને લીધે, સામાન્યથી દાંત કચું”—નાપિ સંમૂત-તથાપ્રકારે શૈત્ય પ્રકૃતિવાળા શીતલ ચાઁદનથકી પશુ ઉપજેલે, શુ ? તે કે વ્યેવ ધ્રુતાશન:-હતાશન—અગ્નિ હે જ છે, દઝાડે જ છે,-તથાસ્વભાવપણાને લીધે પ્રાય: આ આમ જ છે, (તથાપિ) કાષ્ઠ નથી પણ હતા,-સત્ય મત્રથી અભિસંસ્કૃત અગ્નિથકી દાઢની અસિદ્ધિને લીધે. આ સકત્ર લેસિÊ છે.

Translation AI Generated

## **Steadfastness:** **Dharma-born possessions are also a source of harm** (497)

There is no smallest item of enjoyment whose origin is free from violence. Thus, violence pervades all possessions; and violence is the greatest sin, so sin is always intertwined with all possessions.

(2) Moreover, to obtain these possessions—the means of enjoyment—humans often have to acquire wealth through sin, they have to engage in *arambha-parigraha* (acquisition of possessions), and thus commit even greater sins. There are hardly any occupations for earning money that are free from sin and truly virtuous. Among them, occupations like fire-related work, forest-related work, etc., are particularly sinful, extremely harmful, and are to be avoided by the soul—they are to be abandoned from afar. Thus, there is great sin in acquiring wealth, which is the means of enjoyment. (3) Similarly, there is great sin in the consumption of possessions, because when enjoying these possessions, the desires for objects of form, taste, etc., increase the passions of attachment, aversion, pride, etc., in the soul. This leads to the destruction of the soul's virtues, resulting in self-inflicted violence, and the soul experiences a terrible death of emotions every moment. This is an obvious sin. Instead of attaining happiness, it leads to its destruction, "A little bit, a little bit, moment by moment, terrible death of emotions, oh, how can one remain content?"—Shri Moksha Mala.

Thus, there is sin in the origin of possessions, sin in acquiring them, and sin in their consumption. Therefore, it is truly said that possessions are intertwined with sin, and that is why, for the soul seeking liberation, all activities related to possessions are to be avoided, and *arambha-parigraha*, which is the means of enjoyment, is also to be abandoned. Knowing this, the truly steadfast, right-sighted person constantly strives to stay away from all activities related to the enjoyment of objects, and minimizes *arambha-parigraha* as much as possible.

★

To dispel the notion that possessions are good because of Dharma, it is said:

**"Even from Dharma, possessions are mostly for harm to embodied beings. Even sandalwood, when born, burns in the fire."** (160)

**Explanation:**

**"Even from Dharma..."**—Even possessions arising from Dharma, mostly, due to their abundance, cause harm to embodied beings, in the same way as pleasure. The word "mostly" implies that it is not referring to possessions arising from pure Dharma (those who acquire wealth purely through Dharma—those who attract it), but to those that are not virtuous, due to their nature of being a means of pleasure, extremely harmful, due to their impurity, and due to the involvement of desires in the pursuit of virtue, etc., which leads to the corruption of the mind. "Even sandalwood..."—Just as sandalwood, which is cool in nature, when born, burns in the fire, so too, due to its inherent nature, possessions are mostly like this. (Even though) it is not wood, but fire—due to the fire being refined from the truth, it burns the sandalwood. This is a clear example.