Yogdrushti Samucchaya New Edition Part 01 and 02

SR No.: 034350
Original Sutra Author: Haribhadrasuri
Author: Bhagvandas Mehta
Publisher: Mahavir Jain Vidyalay
Publication Year: 2018
Total Pages: 844
Language: Gujarati
Classification: Book_Gujarati
File Size: 160 MB

Page 310

(૨૪૪)
ગદષ્ટિસમુચય શ્રી શીતલ જિન ભેટિયે, કરી ભક્ત ચોકખું ચિત્ત હો.”—શ્રી યશોવિજયજી. “શુદ્ધાશય પ્રભુ થિર ઉપગે, જે સમરે તુજ નામજી; અવ્યાબાધ અનંત પામે, પરમ અમૃત રસ ધામy.”—શ્રી દેવચંદ્રજી.
અને આમ જ્યારે ચિત્તની પાટી ચોકખી (Clean Slate) થાય છે, ત્યારે જ તેમાં તત્ત્વશ્રવણરૂપ અક્ષર લખાય છે, ત્યારે જ જીવ તત્ત્વશ્રવણનું યોગ્ય પાત્ર બને છે. એટલે તે મુમુક્ષુ જોગીજન તત્વશ્રવણમાં તત્પર-ઉઘુક્ત થાય છે, ધર્મતત્ત્વ સાંભળવાને રસીઓ થાય છે. આ આખું જગત્ “ધર્મ ધર્મ” એમ કહેતું ફરે છે, પણ આ ધર્મને મર્મ કઈ જાણતું નથી, માટે આ ધર્મ એટલે શું? ધર્મનું વાસ્તવિક તત્ત્વસ્વરૂપ શું? ઈત્યાદિ તત્ત્વવાર્તા સદ્ગુરુમુખે શ્રવણ કરવામાં એ સદા ઉત્કંઠિત રહે છે.
એટલે શ્રી સદ્ગુરુ ભગવાન પ્રકાશે છે કે –“રઘુવો ધમો’–‘વસ્તુને સ્વભાવ તે ધર્મ.” આત્મવસ્તુને સ્વભાવ તે આત્મધર્મ, એટલે કે આત્માનું સ્વ-સ્વભાવમાં વર્તવું
તેનું નામ ધર્મ. જે જે પ્રકારે આત્મા સ્વભાવમાં–આત્મભાવમાં આવે તે વસ્તુધર્મ ધર્મનું વાસ્તવિક સ્વરૂપ છે. ઉપશમ, ક્ષયોપશમ કે ક્ષાયિક ભાવરૂપે જે નિજ
ગુણનું પ્રગટપણે છેવટે પૂર્ણ અવસ્થા નીપજાવે છે, તે સ્વભાવરૂપ આત્મધર્મના સાધન છે, માટે તે પણ સાધનરૂપ ધર્મ છે. સમકિત ગુણથી માંડીને શેલેશી અવસ્થા સુધી જે આત્માને અનુગત-અનુસરતા ભાવ છે, તે આત્મધર્મરૂપ સાધ્યને અવલંબતા હોઈ, સંવરનિર્જરાના હેતુ થઈ પડી ઉપાદાન કારણને પ્રગટ કરે છે, માટે તે બધાય ધર્મના પ્રકાર છે. અને પછી સર્વ પ્રદેશે કર્મને અભાવ થઈ, પૂર્ણાનંદસ્વરૂપ જે આત્મગુણની સંપૂર્ણતા થવી, સહજાન્મસ્વરૂપની પૂર્ણ પ્રગટતા થવી, તે અનુપમ એ સિદ્ધ સ્વભાવરૂપ ધર્મ છે. આમ સાધ્ય એવા વસ્તુ ધર્મનું સાધન કે સિદ્ધિ તે જ ખરો ભાવધર્મ છે. બાકી નામધર્મ, સ્થાપનાધર્મ, દ્રવ્યધર્મ, ક્ષેત્રધર્મ, કાલધર્મ, વગેરે જે ધર્મના પ્રકાર છે, તે તો જે ભાવધર્મના હેતુરૂપ થતા હોય તે ભલા છે-રૂડા છે, નહિં તે ભાવ વિના એ બધાય “આલ” છે, મિથ્યા છે, વ્યર્થ છે. આવા શુદ્ધ વસ્તુધર્મને–આત્મધર્મને અથવા તે શુદ્ધ ધર્મ જેને પ્રગટ્યો છે એવા ધર્મમૂર્તિ પ્રભુને જે જાણી, સહીને આરાધે છે, તે પછી કર્મ બાંધતે નથી, ને તેને વસ્તુ સ્વભાવરૂપ ધર્મ પ્રગટે છે.
સ્વામી સ્વયંપ્રભને હું જાઉં ભામણે, હરખે વાર હજાર; વસ્તુધર્મ પૂરણ જસુ નીપ, ભાવ કૃપા કિરતાર સ્વામી. નામ ધર્મ હો ઠવણ ધર્મ તથા, દ્રવ્ય ક્ષેત્ર તિમ કાલ; ભાવ ધર્મના હા હેતુપણે ભલા, ભાવ વિના સહુ આલ.... સ્વામી.

Translation AI Generated

(244)
“The collection of Gadasti, meeting the cool Jin, makes the devotee’s mind pure.” – Shri Yashovijayji. “Pure intention, the Lord, is firm and steadfast, the one who remembers your name; he attains infinite, unobstructed bliss, the supreme nectar-like abode.” – Shri Devchandraji.

And thus, when the slate of the mind is clean, only then are the letters of the true teachings inscribed upon it. Only then does the soul become a worthy recipient of the true teachings. Therefore, the seeker, the yogi, becomes eager and enthusiastic in the true teachings, becoming thirsty to hear the Dharma-truth. This entire world goes around saying “Dharma, Dharma,” but it doesn’t know the essence of this Dharma. So, what is this Dharma? What is the true essence of Dharma? The seeker remains constantly eager to hear this story of truth from the mouth of the true Guru.

Therefore, Shri Sadguru Bhagwan illuminates: “Raghuvo Dhamo” – “The nature of a thing is its Dharma.” The nature of the self-substance is the self-Dharma, meaning that the soul’s existence in its own nature is called Dharma. Whatever way the soul comes into its own nature – its own essence – that is the true form of Dharma. The state of suppression, gradual suppression, or the state of decay, which ultimately leads to the manifestation of its own qualities, is the means of self-Dharma, which is the nature of the soul. Therefore, it is also Dharma in the form of a means. From the state of Samkiti Guna to the state of Sheleshi, the feelings that follow the soul are dependent on the goal of self-Dharma, and they reveal the cause of production, becoming the purpose of the cleansing of the mind. Therefore, all of these are types of Dharma. And then, when karma is absent in all realms, the complete manifestation of the soul’s qualities in the form of complete bliss, the complete manifestation of the innate nature, that is the unparalleled Dharma in the form of the liberated nature. Thus, the means or the attainment of the goal of Dharma, which is the substance of Dharma, is the true feeling-Dharma. The rest, like name-Dharma, establishment-Dharma, substance-Dharma, field-Dharma, time-Dharma, etc., are types of Dharma, which are good or bad depending on their purpose in relation to feeling-Dharma. Without feeling, all of these are “illusion,” false, and futile. The one who knows and understands this pure substance-Dharma – self-Dharma – or the Dharma-form of the Lord who has manifested this pure Dharma, and worships him, does not bind karma, and he manifests the Dharma in the form of the nature of things.

“I go to the beloved Swami, with joy, a thousand times; the substance-Dharma is fulfilled, the grace of the Lord, the creator, is bestowed. Name-Dharma, establishment-Dharma, and substance, field, and time; they are good only for the purpose of feeling-Dharma, without feeling, all are illusion…” – Swami.