________________
४४
। ମାତା-ପିତା ଏବଂ ପିଲାଙ୍କ ବ୍ୟବହାର ଆମେ ତ ପିଲାଙ୍କୁ ଖାଇବା-ପିଇବା ପ୍ରସ୍ତୁତ କରି ଦେବା ଏବଂ ଆମର କର୍ତ୍ତବ୍ୟ ପାଳନ କରିବା, ଆଉ କିଛି କହିବା ଭଳି ନୁହେଁ । କହିବା ଦ୍ଵାରା ଫାଇଦା ନାହିଁ, ଏପରି ତୁମକୁ ଲାଗୁଛି ? ପିଲାମାନେ ବଡ଼ ହୋଇଗଲେଣି, ସେମାନେ କ’ଣ ପାହାଚରୁ ଖସି ପଡ଼ିବେ ? ତୁମେ ତୁମର ଆମ୍ବଧର୍ମ କାହିଁକି ଭୁଲି ଯାଉଛି ? ଏହି ପିଲାଙ୍କ ସହିତ ତ ରିଲେଟିଭ ଧର୍ମ ଅଟେ । ସେଠାରେ ମୁଣ୍ଡଖରାପ କରିବା ଭଳି ନୁହେଁ, କ୍ଳେଶ କରିବା ଅପେକ୍ଷା ମୌନ ରହିବା ଉତ୍ତମ ହେବ । କ୍ଳେଶ ଦ୍ଵାରା ତ ନିଜର ଏବଂ ସାମ୍ବାବାଲାର ମୁଣ୍ଡ ମଧ୍ୟ ବିଗିଡ଼ି ଯାଏ ।
ସେମାନେ ତୁମକୁ ଖରାପ କୁହନ୍ତି, ତୁମେ ତା’କୁ ଖରାପ କୁହ ! ପୁଣି ବାତାବରଣ ଦୃଷିତ ହୋଇଚାଲେ ଏବଂ ବିସ୍ତ୍ରୋଟି ହୁଏ । ଏଣୁ ତୁମେ ତାଙ୍କୁ ଭଲରେ କହିବ । କେଉଁ ଦୃଷ୍ଟିରେ ? ଗୋଟିଏ ଦୃଷ୍ଟି ମନରେ ରଖୁନିଅ ଯେ ‘ଆଟର୍ ଅଲ୍ ହି ଇଜ୍ ଏ ଗୁଡ଼ ମ୍ୟାନ (ଯାହା ବି ହେଉ ସେ ଜଣେ ଭଲ ମଣିଷ) ।”
। ପ୍ରଶ୍ନକର୍ତ୍ତା : କ୍ରେଶ ହୁଏ ସେତେବେଳେ ପିଲାଙ୍କ ସହ କିପରି ବ୍ୟବହାର କରିବା ଉଚିତ ?
। ଦାଦାଶ୍ରୀ : ରାଗ-ଦେଷ ନହେବା ଉଚିତ । ସେ କିଛି ବିଗାଡ଼ି ଥିବ, କିଛି କ୍ଷତି କରିଥିବ, ତେବେ ମଧ୍ୟ ତା’ଉପରେ ଜ୍ୟେଷ ନହେବା ଉଚିତ । ତା’କୁ ‘ଶୁଦ୍ଧିମ୍ବା’ ରୂପରେ ଦେବା ଉଚିତ । ଅର୍ଥାତ ରାଗ-ଦ୍ବେଷ ନହେଲା ମାନେ ସବୁ ନିରାକରଣ ହୋଇଗଲା ଆଉ ଆମ ଜ୍ଞାନ ରାଗ-ଦ୍ବେଷ ହୁଏ ନାହିଁ ଏପରି ଅଟେ ।
। ନିଜ ମନରେ ତିଳେ ମାତ୍ର ମଧ୍ୟ ଦ୍ବିଧା ହୁଏ ତେବେ ତାହା ଅନ୍ୟ କାହାର ନୁହେଁ, ନିଜର ହିଁ ଅଟେ, ଏଣୁ ଆମକୁ ବୁଝିନେବା ଉଚିତ ଯେ ଏ ଦ୍ବିଧା ମୋର ଅଟେ । ଦ୍ଵିଧା କାହିଁକି ହେଲା ? ଆମକୁ ଦେବା ଆସିଲା ନାହିଁ, ସେଥିପାଇଁ । ଆମକୁ ‘ଶୁଦ୍ଧିମ୍ବା’ ହିଁ ଦେଖ୍ବାର ଅଛି । ଚିନ୍ତା ଶେଷ କରିବାର ଅଛି । ‘ମୁଁ ଶୁଦ୍ଧମ୍ବା ଅଟେ’, ବାକି ସବୁ ‘ବ୍ୟବସ୍ଥିତ’ ଅଟେ । ଏପରି ‘ସନ୍ନ୍ୟାଶନ’(ସମାଧାନ) ମୁଁ ଦେଇଛି ।
। ପୁଅର ବାହାଘର ହେବାପରେ ଚିନ୍ତିତ ହେବ ତେବେ ଚଳିବ ନାହିଁ, ତାହା ପୂର୍ବରୁ ଚେତି ଯାଅ । ସାଥିରେ ରଖୁବ ତେବେ କ୍ଳେଶ ହେବ । ତା’ ଜୀବନ ବିଗିଡ଼ିବା ଏବଂ ସାଥିରେ ଆମର ବି ବିଗିଡ଼ିବ । ଯଦି ପ୍ରେମ ପାଇବାକୁ ଚାହୁଁଛି ତେବେ ତା’ଠାରୁ ଅଲଗା ରହି ପ୍ରେମ ରଖ, ନହେଲେ ଜୀବନ ବିଗାଡ଼ିବ ଏବଂ ଏହାଦ୍ବାରା ପ୍ରେମ କମିଯିବ । ତା’ ପତ୍ନୀ ଆସିଲା ସେତେବେଳେ ସେମାନଙ୍କୁ ସାଥିରେ ରଖୁବାକୁ ଚାହିଁବ ତେବେ ସର୍ବଦା ସେ ପତ୍ନୀର କହିବା ମାନିବ, ତୁମର ଶୁଣିବ ନାହିଁ । ତା’ ପତ୍ନୀ କହିବ,