________________
ଯିଏ ଭୋଗେ ତା’ର ଭୁଲ ଅଟନ୍ତି, ଚେତନ ନୁହଁନ୍ତି । ଏହା ଯଦି ବୁଝା ପଡ଼ିଯିବ ତେବେ କାମ ହୋଇଯିବ । । କେହି ଦୋଷୀ ଦେଖାଯାଉଛି, ତାହା ତୁମ ଭିତରେ ବସିଥିବା ଶତୁ କ୍ରୋଧମାନ-ମାୟା-ଲୋଭ, ସେମାନେ ଏପରି ଦେଖାଉଛନ୍ତି । ନିଜ ଦୃଷ୍ଟିରେ ସେ ଦୋଷୀ
ଦେଖାଯାଏ ନାହିଁ, କ୍ରୋଧ-ମାନ-ମାୟା-ଲୋଭ ଦେଖାନ୍ତି । ଯାହାର କ୍ରୋଧ-ମାନମାୟା-ଲୋଭ ନାହିଁ, ତା’କୁ କେହି ଦୋଷୀ ଦେଖାଇବା ପାଇଁ ହିଁ ନାହିଁ, ଆଉ ତା’କୁ
କେହି ଦୋଷୀ ଦେଖାଯାନ୍ତି ମଧ୍ୟ ନାହିଁ । ବାସ୍ତବରେ ଦୋଷୀ ଭଳି କେହି ନଥାନ୍ତି । ଏ । ତ, କ୍ରୋଧ-ମାନ-ମାୟା-ଲୋଭ ପଶି ଯାଇଛନ୍ତି ଆଉ ସେମାନେ ‘ମୁଁ ଚନ୍ଦୁଭାଇ ଅଟେ? ଏପରି ମାନିବା ଦ୍ଵାରା ପଶି ଯାଇଛନ୍ତି । ‘ମୁଁ ଚନ୍ଦୁଭାଇ ଅଟେ? ଏହି ମାନ୍ୟତା ଚାଲିଯିବ ତେବେ କ୍ରୋଧ-ମାନ-ମାୟା-ଲୋଭ ଚାଲିଯିବେ । ତଥାପି ଘରଖାଲି କରିବା ପାଇଁ ସେମାନଙ୍କୁ ଟିକେ ବିଳମ୍ବ ହେବ, କାରଣ ଅନେକ ଦିନ ହେଲାଣି ପଶି ରହିଛନ୍ତି ନା !
ଏହା ତ ସଂସ୍କାରି ପ୍ରଥା-ପରମ୍ପରା | ପ୍ରଶ୍ନକର୍ତ୍ତା : ଏକରେ ତ ନିଜେ ଦୁଃଖ ଭୋଗୁଥାଏ, ଏବେ ସେ ନିଜର ଭୁଲ ଯୋଗୁଁ ଭୋଗେ । ସେଠାରେ ଲୋକମାନେ ନିଜର ଆବଶ୍ୟକତା ଠାରୁ ଅଧୁକ ଚାଲାକି ଦେଖାଇ ଆସନ୍ତି ଯେ, “ ଆରେ, କ’ଣ ହେଲା, କ’ଣ ହେଲା ?” କିନ୍ତୁ ଏଥିରେ ଏପରି କହି ପାରିବୁ ଯେ ସେମାନଙ୍କୁ ଏଥିରୁ କ’ଣ ନେବା-ଦେବା ? ସେ ତା’ର ଭୁଲ ଯୋଗୁ ଭୋଗୁଛି । ଆପଣମାନେ ତା’ ଦୁଃଖ ନେଇ ପାରିବେ ନାହିଁ ।
। ଦାଦାଶ୍ରୀ : ଏପରି ଅଟେ, ଏ ଯେଉଁ ପଚାରିବାକୁ ଆସନ୍ତି, ଭେଟିବାକୁ ଆସନ୍ତି, ସେମାନେ ନିଜର ବହୁତ ଉଚ୍ଚ ସଂସ୍କାରର ନିୟମ ଆଧାରରେ ଆସନ୍ତି । ଏପରି ଭେଟିବାକୁ ଆସିବା ମାନେ କ’ଣ ଯେ ସେଠାକୁ ଯାଇ ସେ ବ୍ୟକ୍ତିକୁ ପଚାରନ୍ତି, ‘କେମିତି ଅଛ ଭାଇ, ଏବେ ତୁମକୁ କେମିତି ଲାଗୁଛି ?? ସେତେବେଳେ ସେ କହିବ, ‘ଠିକ ଅଛି ଏବେ।’ ତା’ ମନରେ ଏପରି ହୁଏ ଯେ “ଓହୋହୋ, ମୋର ଏତେ ଭାଲ୍ୟୁ ଗୁରୁତ୍ବ) ! କେତେ ସବୁ ଲୋକ ମୋତେ ଭେଟିବା ପାଇଁ ଆସୁଛନ୍ତି !” ଏହା ଦ୍ଵାରା ନିଜର ଦୁଃଖ ଭୁଲିଯାଏ ।
