________________
ଯିଏ ଭୋଗେ ତା’ର ଭୁଲ
ହ୍ଵାଲ ଥିବ ଆଉ ସେଥୁରେ ତୁମ ଆଙ୍ଗୁଳି ଫଶିଯାଏ ତେବେ ସେ ମେସିନ୍କୁ ଯଦି ତୁମେ ଲକ୍ଷେ ଥର କହିବ ଯେ ‘ଭାଇ, ମୋ ଆଙ୍ଗୁଳି, ମୁଁ ନିଜେ ତୋତେ ତିଆରି କରିଛି, ତେବେ କ’ଣ ସେ ଗିୟର ସ୍ତ୍ରୀଲ ତୁମ ଆଙ୍ଗୁଳି ଛାଡ଼ିଦେବ ?’ ଛାଡ଼ିବ ନାହିଁ । ସେ ତ ତୁମକୁ ବୁଝାଏ ଯେ ଭାଇ, ଏଥିରେ ମୋର କ’ଣ ଦୋଷ ? ତୁ ଭୋଗିଲୁ ଏଥିପାଇଁ ତୋର ଭୁଲ । ସେହିଭଳି ବାହାରେ ସର୍ବତ୍ର କେବଳ ମେସିନାରୀ ହିଁ ଅଛି । ଏ ସବୁ ଲୋକେ କେବଳ ଗିୟର ହିଁ ଅଟନ୍ତି । ଗିୟର ନ ହୋଇଥଲେ ପୁରା ମୁମ୍ବାଇରେ କେଉଁ ସ୍ତ୍ରୀ, ତା’ ସ୍ଵାମୀକୁ ଦୁଃଖ ଦେଇ ନଥାନ୍ତା । ଆଉ କେଉଁ ସ୍ବାମୀ, ତା’ ସ୍ତ୍ରୀକୁ ଦୁଃଖ ଦେଇ ନଥାନ୍ତା । ନିଜ ପରିବାରକୁ ତ ସମସ୍ତେ ସୁଖରେ ହିଁ ରଖିବେ କିନ୍ତୁ ଏପରି ନୁହେଁ । ଏ ପିଲାମାନେ, ସ୍ୱାମୀ-ସ୍ତ୍ରୀ ସମସ୍ତେ କେବଳ ମେସିନାରୀ ହିଁ ଅଟନ୍ତି, କେବଳ
ଗିୟର ଅଟନ୍ତି ।
ପାହାଡ଼କୁ ଓଲଟା ପଥର ମାରିବ ?
ପ୍ରଶ୍ନକର୍ତ୍ତା : କେହି ଆମକୁ ପଥର ମାରେ ଆଉ ତାହାଦ୍ଵାରା ଆମକୁ କ୍ଷତ ପହଞ୍ଚେ ତେବେ ଆହୁରି ଅଧିକ ଉଦ୍ବେଗ ହୁଏ ।
ଦାଦାଶ୍ରୀ : କ୍ଷତ ହେଲେ ଅଧିକ ଉଦ୍ବେଗ ହୁଏ, ନୁହେଁ ? କିନ୍ତୁ ପାହାଡ଼ ଉପରୁ ଗଡ଼ି ଗଡ଼ି ଆସି ପଥର ଖଣ୍ଡିଏ ମୁଣ୍ଡ ଉପରେ ପଡ଼େ ଆଉ ରକ୍ତ ବାହାରେ ତେବେ ?
ପ୍ରଶ୍ନକର୍ତ୍ତା : ସେ ପରିସ୍ଥିତିରେ ଆମେ ଏପରି ମାନିବୁ ଯେ କର୍ମର ଅଧୀନରେ ଆମକୁ କ୍ଷତ ହେବାର ଥିବ, ସେଥିପାଇଁ ହେଲା ।
ଦାଦାଶ୍ରୀ : କିନ୍ତୁ, ପାହାଡ଼କୁ ଗାଳି ଦେବନାହିଁ ? ରାଗିବ ନାହିଁ ସେ ସମୟରେ ? ପ୍ରଶ୍ନକର୍ତ୍ତା : ସେଥିରେ ରାଗ ଆସିବାର କାରଣ ନାହିଁ । କାହିଁକିନା, ଏହା କିଏ କଲା, ତା’କୁ ଆମେ ଚିହ୍ନିନାହୁଁ ।
ଦାଦାଶ୍ରୀ : ସେଠାରେ କିପରି ବୋଧ ଆସିଯାଏ ? ! ସହଜରୂପେ ଆସିଯାଏ ନା ନାହିଁ ? ସେହିପରି ଏମାନେ ସମସ୍ତେ ପାହାଡ଼ ହିଁ ଅଟନ୍ତି । ଯେଉଁମାନେ ପଥର ମାରୁଛନ୍ତି, ଗାଳି ଦେଉଛନ୍ତି, ଚୋରି କରୁଛନ୍ତି, ସେମାନେ ସମସ୍ତେ ପାହାଡ଼ ହିଁ
