________________
(२२८] माणा, अण्णे अणेगरूवे पाणे विहिं संति, तत्थ खलु भगवया परिण्णा पवेदिता, इमस्ल चेव जीवि यस्स परि वंदण माणण पूयणाए जाती मरण मोयणाए दुक्ख पडिघाय हेउं, सेलथमेय चणस्तइ सत्थं समारं भइ, अण्णेहिं वा वणलाइ सत्थं समारं भावेइ, अपणे वा वस्तइ, सत्थं समारभनाणे समणु जाणइ, तं से अहि आए, तो अबोहिए, सेतं संयुज्झमाणे आयाणीयं समुहाए सोचा, अगवओ अणगाराणं या अंतिए इह मेगसिं पाय भवति,-एस खलु गंथे, एस खलु मोहे, एस खल्लु मारे, एस खलु णरये, इञ्चत्य गढिए लोए, जमिणं विख्वरू वेहिं सत्थेहिं, वणस्सइ कम्म समारंभेणं, वणस्सह सत्थं समारंभमाणे अण्णे अणेगावे पाणे विहिं संति (सू. ४५)
અગ્નિકાયમાં પાને. અર્થ બતાવે છે, તે પ્રમાણે અહી પણ જાણે. વિશેષ અગ્નિને બદલે વનસ્પતિકાયને આરંભ કરનાર પિતે વનસ્પતિના છ હણવાની સાથે તેમાં આશ્રય કરેલા બીજા ને પણ હણે છે. અને તે છેવટે નરકમાં જાય છે. માટે ઉત્તમ સાધુ-તેને સમારંભ કરતા. નથી તેમ કરાવતા નથી અને કરતાને ભલે જાણતા નથી,
