________________
૪
મલ્લિનાથ, બલભદ્ર, વાયુ, ઉત્તરકુરૂની સાત માતા, કેદાર, મેધનાદ, સિદ્ધિ ભાય, સિ’હનાદ, વગેરે અધિષ્ઠાયક દેવતાઓ પ્રત્યેક શિખરે તથા પ્રત્યેક વૃક્ષે તેમીશ્વરના ધ્યાનમાં તત્પર રહી સધના કષ્ટ દૂર કરે છે, તે અંબાના ગિરિથી દક્ષિણે ગોમેધ યક્ષ છે તથા ઉત્તરે મહાજ્વાલા દેવી છે, તે પશુ સંધના વિઘ્ન હરે છે. ( શત્રુજય માહાત્મ્ય). અઆજીનું દેરૂ સ્નાત્રાદિ પૂજાએના કર્યાં દેવચંદજીએ એક અતીતને સાંપ્યું હતું. ત્યારથી ત્યાં અતીતના બન્ને થયા એવી દંતકથા છે.
ત્રીજી, ચેાથી તથા પાંચમી ટુક.
અંબાજીની ટુંક મુકી આગળ મુસાફરી કરીએ એટલે એવડ શિખર આવે છે, તેને ત્રીજી ટુંક કહે છે, ત્યાં પ્રથમ નેમિનાથનાં પગલાં આવે છે. તેમાં સંવત્ ૧૯૨૭ ના વૈશાક સુદી ૩ નિના લેખ છે, તે ઉપરથી જણાય છે કે બાબુ ધનપતિસિંહ પ્રતાપસિંહુજીએ તે પગલાં સ્થાપેલાં છે. તેની પાસે આરડી છે તેમાં ખાવા રહે છે. તેની પાસે છેક ટચ ઉપર ઔદ્દગુરૂ મત્સ્યેંદ્રનાથ ( મછંદરનાથ) જે ગાપીચંદરાજાના વખતમાં થઈ ગયા છે તેમના શિષ્ય ગારખના*અષ્ટમંગલિક– પણ, વૃ માન, કલખ; મસયુગ્મ, શ્રીનલ્સ, સ્વસ્તિક, નંદાવત, ભદ્રાસન,
दप्पण भदासण वद्धमाण सिरि वच्छ मच्छ कलसा य सध्थिय नंदावत्ता लिहिया अठ्ठठ्ठ मंगलया. ॥ ३३०
( રત્નસંચય )
Aho ! Shrutgyanam
