________________
૧૦૧
કૃપાયુક્ત શ્રાપથી તું રેવતાચલમાં સિ’ઠુ થયા, ને હું દૈવયેાગે મરીને રેવતાચલની તળેટીમાં મૃગલી થઇ. પૂર્વ જાતિસ્મરણુથી સિહુ મારી પછવાડે પડયેા. હું નશીને ભવનાથ પાસે સ્વ રેખાના જલને ગાન્ડેા હતેા ત્યાં પડીને મરી ગઇ, ને મારૂ માથુ વાંસમાં ભરાઈ ગયુ. સંંઢુ પણ ત્યાં પડી મરણ પામીને આ ભવમાં તુ' ભેજ રાજા થયે. સ્વરેખાને તીરે લઘુશંકા કરતાં કાઈ ઋષિનું વીય પડી ગયું, તે કાઇ મૃગલીએ ખાધુ. ને હું મૃગના મુખવાળી મનુષ્ય દેહ ધારણ કરનારી તેની સ્ત્રી થઈ. તેથી મારા પૂર્વ જન્મનું મૃગલીનું માથુ· તે વાંસમાંથી કાઢીને કેાઈ તેજ તીના જલમાં મેળે, તે મારૂ માં મનુષ્યની સ્રી જેવું થાય. આ સાંભળી ભાજરાજાએ તેને પોતાની સ્ત્રી તરીકે સ્વીકારી. પછી સારસ્વતે ભેજ રાજાને ગિરનારનું માહાત્મ્ય કહ્યુ. (તેના વિસ્તાર આખા પુસ્તકમાં ચાલ્યે છે. માહાત્મ્ય કહી સારવત પાતાના આશ્રમમાં ગયા. તે વૈષ્ણુવાનુ... ત્રિરનાર માહાત્મ્યનું પુસ્તક એ રીતે પૂર્ણ થયુ. ભાજરાજા તે તેની રાણી પછી મુક્તિ પામ્યાં છે એવુ' પણ તે પુસ્તકમાં આવે છે). મૃગી કુંડ આગળ પિંડદાન કરતી વખતે નીચે પ્રમાણે લેાક ખેલવે.
भवान्यासह भुतेश भवच्छेदकभो भव । भवेभवे च मां पाहि गृहाणार्घ्यं नमोस्तुते ||
Aho ! Shrutgyanam
