________________
રડતા પુત્રાને બાઝી પડે છે. ભવ્યભવના જીવન્યુના ભાગ થઈ ભડભડ બળે છે. ને એક પછી એક ભસ્મીભૂત થાય છે. ને જાણે ગિરિ તૂટી પડતા હૈાય એવી ગર્જના કરે છે. વન્દ્વિ વ્યાકુલ મનુષ્યેા તીક્ષ્ણતાપના મહા દારૂણ દુ:ખમાં ઉપરા ઉપરી ઢળી પડે છે, ને ખળી ખાખ થાય છે. એવે દેખાવ જોઇ કૃષ્ણુ લલાટ ઉપર હાથ મૂકી કહે છેઅરે અદૃષ્ટ ! અફસોસ ! મે' જરાસ‘ઘને જીયે, ત્રણસે’સાઠ સ` ગ્રામા કર્યાં, ને આ પ્રસંગે મારૂં પરાક્રમ કર્યાં ગયું ? દેવાધિષ્ઠિત રત્ન કર્યાં ગયાં ? આઠ હજાર અ'ગરક્ષક અમર્ત્ય કયાં ગયાં ? શક્રનું સાહાચ્ય ને કુબેરભ’ડારીની સમૃદ્ધિ કયાં ગઈ? વિષમવિકાર વિદારનારી દેવની દીધેલી ભેરી ક્યાં ગઈ? મારા સાઠ હજાર પુત્રા કર્યાં? સાળ સહુ મારા મુકુટમધ મેનિીપતિ કયાં ? ખરે, મેં ત્રણ ખંડનું રાજ્ય ખાયુ છે. આજે મારા કામમાં કાઈ પણ આવ્યું નહીં. તે સાભળી ડુલધર ગિરિધરને કહે છે—ભાઇ જગ માં લક્ષ્મી ઇંદ્રજાળ જેવી છે. પાપ પુણ્યના પ્રભાવથી સુખ દુઃખની પ્રાપ્તિ થાય છે. કરમને કઇ પણ શરમ નથી. મહેશ્વર નેમિનાથે કહ્યું હતું તે ખરૂ' પડયું છે. આપણાં પુણ્ય પરવાયા છે. માટે હવે મિથ્યા શેક કરવાથી કંઇ મળવાનુ' નથી. પેાતાની નગરી મળતી જોઈ ન શકવાથી અલાનુજ ને અલરામ દક્ષિણુ નીરનિધિના તીર ઉપર પાન્ડુ
Aho ! Shrutgyanam
