________________
૬૮
લાગ્યાં. ચંદ્ર સૂનાં ગ્રતુણુ થયાં, ધૂમકેતુ દેખાયા, વેશ્વાનરની વૃષ્ટિ થઈ, નગરીમાં શ્વાપન્નુ દોડવા લાગ્યાં, લેાકેાએ ભયાનક બંનાં દીઠાં, સંવત્તક વાયુ વાવા લાગ્યા. ધૂમાડા ફેલાયેા ને નિરાધાર નગરી ચાગરદમ અનળથી મળવા લાગી, બહાર નાશી જનાર લેાકેાને પાછા ઉચકીને દ્વારિકામાં ફેકે, નગરમાં રહેનારા ખ્વાત્તેર કુલ કાડી યાદવા તથા મહાર રહેનારા સાઠ કુલ કેાડી યાદવે એ રીતે કુલ એકસેાબત્રીસ કુલ કેાડી યાદવાની પરદેશ પરાવેલી કન્યાઓને પશુ લાવીને નગરીમાં નાંખે, તેમજ પરગામની કન્યાઓને ઉપાડીને તેમના પિયરમાં પોંચતી કરે. એવી રીતે અનેક દુષ્ટ કામે! સાથે કરનારા દ્વીપાયન દેવદ્વારિકા નગરીમાં એકદમ વિભાવસુને દ્વીપાવવા લાગ્યા. મદિર, મહાલય ને હુરૂપી હીરાના હાર જીર્ણોદ્યાનની પેરે પાકમાં પ્રજ્વલિત થયા. મલિમ્બુચની જવાળાઓની માળાએ આકાશમાં અડકતી હતી. કરાડો પશુ પ’ખી કરૂણ સ્વરથી કાલાહુલ કરતાં હતાં. બહાર નીકળવાના માગ જડતા નહેાતે, તેથી બિચારા ભાગ્યહીન લેકે સ્તબ્ધ બની ગયા. ને ચારાં આંસુથી રડારાડ કરી કુશાનુના કાપથી કપાલ ફૂટવા લાગ્યા. કેાઇ માતાને ખેલાવે, કાઇ પિતાને ખેલાવે, કેાઈ પેાતાના પુત્ર, મિત્ર કે કલત્રને એલાવે; એમ દુખના માર્યાં લેાકેા બેભાન થઈ એકબીજા ઉપર પડતા પડતા ભડકાઓમાં મળતા હતા. કાઈને કઈં
Aho ! Shrutgyanam
