________________
સોમભટનાં અન્ન ને "નાજન કાંચનમય થઈ ગયાં. એ જોઈ અંબિકાની સાસુ પશ્ચાતાપ કરી પુત્રપત્ની પ્રત્યે પ્રીતિપૂર્વક કહે છે. અહો ! ફિક્કાર છે મને મિથ્યા કેપ કરનારીને! અપરાધ લવવિના ૧૨અનુત્તમ અંબિકાને મેં કાઢી મેલી! એટલામાં ૧૩ અશરીરિણી વાણી થઈ કે, એતે દાનના અમેઘ ફલને અંશમાત્ર છે. અંબિકા તે ૧૪ અંબિકસને ૧૫ અર્ચનીય થશે. તે સાંભળી સેમભટની માતા સ્તુત્ય વધુની પ્રશંસા કરતી સાનંદાશ્ચ
થી સમભટને કહે છે. હે પુત્ર, જે તે ખરે! શો ચમત્કારી પુણ્યપરાક્રમની કેવી પરિસમા ! ઓરડાઓમાં ધન ધાન્યના ભંડાર ભરાઈ ગયા છે, તે દાનનું દિવ્ય ફલ છે. માટે ૧૬ શી જા, ને વિનીત વહુને તેડી લાવ. તેના વગર મારૂં ૧૦ વેશ્મ ને હૃદય શુન્ય છે.
તે સાંભળી કુમુદેશની કાંતિની પછવાડે જેમ પારાવારનું પૂર વેગથી ડે છે, તેમ અંબિકાને પગલે પગલે સ્વાંબિકાપ્રેરિત સોમભટ સપાટાબંધ ચાલ્યો. “વિજનકાનનમાં કિશોર વયનાં અર્જક સંઘાતે અંબિકાને દૂરથી જોઈ
૧૦, ભાજનવાસણ, ૧૧, લવ-અંશ, ૧૨, અનુત્તમ છે, ૧૩, અશરીરિણી વાળું આકાશ વાણી, ૧૪ અંબરકસ દેવ, ૧૫ અર્ચનીય=પૂજનીય, ૧૬, શીઘ=જલદી, ૧૭, વેશ્ય=ઘર,
૧, કુમુદેશચંદ્ર, ૨, પારાવાર સમુદ્ર, ૩, સ્વાંબિકાપ્રેરિત–પિતાની માથી મોકલાય, ૪, વિજનકાનન–શન્ય વન, ૫, અર્ભક બ૯,
Aho ! Shrutgyanam
