________________
૩૪
સમાઇ જાઉ, ને અગાધ શાકસાગરમાંથી નિવૃત્ત થાઉં, હૈ ! વિધાતા ! તેં મને કેમ ઘડી ? મહા દુઃખે ! તમને ખીજા કોઈ સ્થલમાં રહેવાનું ન મળ્યું ? કે આવી રીતે અકસ્માત મારા ઉપર 'યુગપત્ આવી પડયાં છે ? અરેરે ! દૈવના વમય હૃદયમાં દયા ન આવી, તે આ અધાર અરણ્યમાં વિલાપ કરવાથી કાંઈ વળવાનુ નથી. હવે તે પાપ પ્રજાળ નાર પ્રભુના પાદપકજને સેવીને સર્વ સંકટ સહન કરીશ. એમ કહી એક ઠેકાણે બેઠી. તેના નિઃશ્વાસવાયુથી નિખિલ વૃક્ષ ડાલતાં હાય એમ દીસતુ હતું. એવામાં નળ શીતળ જળને ૪પ્રફુલ્લ કમલવાળુ' 'મમ્રતથી વી ટાયલુ એક મનેહુર સરોવર તેની દૃષ્ટિએ પડયુ, એ પાસે ‘ભમતા ભૂંગા ઝંકારવ કરી રહ્યા છે, ને પરભૃત પક્ષિ ટોકારવ ને કરી રહ્યાં છે. અતિ દુઃખી ને દીનમુખી અખિકાએ તે સરસ સરસીમાંથી અંજલિ ભરીને પેાતાના પુત્રાને પાણી પાયું, તે તેમને સાલફલ ખાવા આપ્યાં.
G
હવે જેમ 'લેાહભાંડને ૧૧૫ પાષાણના પશ થવાથી તરતજ તે સુવર્ણ મય થાય, તેમ તે ધીર, વીર, ગંભીર ને મુમુક્ષુ મુનિએના પ્રમલ, પ્રઢ ને પરાપકારી પ્રભાવથી
૧ યુગપત્ એકદમ, ૨ પાદપંકજ=ચરણકમલ, ૩ નિખિલ= સ, ૪ પ્રશુલ–ખીલેલાં, ૫ આત=આંબાનું ઝાડ, (૬ ભૃગ=ભમરા, છ પ્રભૃત કોકિલ, ૮ સરસી તળાવ, ૯ રસાલલ કેરી, આમ્રકલ, ૧૦ લેાહભાંડ લાઢાનું વાસણ, ૧૧ સ્પર્શ પાષાણુ-પારસમણિ, ૨૧ મુમુક્ષુમેક્ષ ઇચ્છનાર.
Aho ! Shrutgyanam
