________________
૨૦
नेमिनाथनो वरघोडो.
યાદવકુળની યશસ્વતી યુવતીએ મનેજ્ઞ ગાયન કરી રહી છે. સુબ્રૂને સાર`ગાક્ષી સન્નારીએ સાવધાન થઈ સરસ શૃંગાર સજી રહી છે. કાતુકમ'ગળનાં તાર તારણ ઘેરઘેર ઝુલી રહ્યાં છે. અંતઃકરણમાં આનંદ ઉપજાવે એવા મનુલમાંચાઓ માર્ગોમાં બંધાઇ રહ્યા છે. સુધિ ધૂપગુટિકાએ ઠામ ઠામ મુકાય છે. સુભાગ્યવતી નગરીમાં સુવાસિત જલા છંટકાવ થઈ રહ્યો છે. પંચવણી સુરભિ પુષ્પા પથરાદ રહ્યાં છે. તેથી દ્વારિકાપુરી બંગે પૂજાથી પવિત્ર થઇ હાય એમ ક્રિસવા લાગ્યું. એવા અવસરે ઝવેરાતથી ઝગઝગાટ મારતી જાદવાની જાનનીકળી, સની આગળ કરેાડા રાજાએ તથા રાજકુમાર ચાલતા હતા, મધ્યમાં નૈમિકુમારને મનારજક રથ ચાલતા હતા. વરરાજાની અને ખાજુએ ગજ ઉપર બેઠેલા એ સુરૂપ ભૂપ પરમશેાભાથી શેોભી રહ્યા હતા. તેમની પાછળ સમુદ્રવિજય, પાંડવે, કૃષ્ણુ, આદિ નેક રાજાએ હ્રદય ગમ તુરંગમાગ ઉપર સ્વાર થઈ સરઘસની શેભામાં વૃદ્ધિ કરતા હતા. તેમની પાછળ પાલખીઓમાં બેઠેલી, કાયાની પ્રેક્ષણીય પ્રભાથી આસપાસના આકાશને પ્રકાશિત કરનારી, અ`તઃપુરની સર્વ સખીએ સહિત ધવળ મંગળ ગાતી ગાતી શિવાદેવી. કુન્તી ને રૂકિમણી પ્રમુખ
Aho ! Shrutgyanam
