________________
पाइअ
कहासंमहे ।
॥ ३१ ॥
दुहियाई ॥ ५१ ॥ अह सो अघडकुमारो कीलाए ममह तंमि देवउले । पिच्छेइ जक्खपडिमं आलिंगइ ज्झत्ति तं सो वि ।। ५२ ।। कुचं पि परानुसई बालसहावेण ताय ! ताय ! ति । पभणतो जंघोवरि उवविसई हसिरमुहकमलो ॥ ५३ ॥ एवं तवयणाई विविहाई जक्खवंतरो सुणिउं । पिम्मपरायणहियओ करुणाभरमंथरो जाओ ।। ५४ ।। तं पिच्छिऊण बालं जक्खो चिंते ओहिनाणेण । कत्थ ट्ठिओ पुननिद्दी चिट्ठिस्सह एस सोक्खेण ।। ५५ ।। अह तंमि पुणो समए उजाणे तत्थ देवधरनामा | आवासिओ समंता लच्छिसमिद्धो वणियपुत्तो ॥ ५६ ।। बालस्स एयमुचियं ठाणं नाऊण देवरूवेण । जंपड़ निसाइ जक्खो वणिय ! जग्गेसि अह सुतो १ ॥ ५७ ॥ तं वयणं सुणिऊणं अन्भुड्डाणं कयं तओ तेण । जग्गामि अहं सामिय ! तं पभणइ देवघरसेट्ठी ॥ ५८ ॥ तो जंपइ तं जक्खो वंतरदेवं मुणेसु मं सोम ! । मह एयं उआणं कुणेमि कीडं सया इत्थ ।। ५९ ।। देवधरसेट्ठि ! पुत्तय ! आवाससि इत्थ मज्झ उखाणे । ववहारबुद्धिगमणागमणेणं सङ्घकालं पि ॥ ६० ।। कइयावि तए न कओ वदवो कुसुमफलदलाणित्थ । एएण कारणेणं तुट्टो हं तुज्झ वरसु वरं ।। ६१ ।। तो पभणड़ देवघरो लच्छीना ( रा ) माई मज्झ गेहंमि । नो अस्थि पुणो पुतो तं चिय मह देसु जइ तुट्टो || ६२ ॥ इय सुणिउं जक्खो वि हु पभणइ मह देउले पामि । उच्छंगे उवचिठ्ठे गिण्हसु बालं अघडनामं ।। ६३ ।। इय मणिउं सो देवो पत्तो असणं तओ सेट्ठी । चिंतेइ सुमिणमेयं महमोहो अहब किं सच्चं १ ।। ६४ ।। गमिऊण सयलरयणि पहायसमयमि हिट्ठचित्तेण । पत्तेण जक्रखवणे दिट्ठो बालो गुणनिवासो ।। ६५ ।। संपूइऊण जक्खं बालं गहिउं गओ निए ठाणे । देवइभजाइ तओ समपिओ कहिय वृत्तं ।। ६६ ।। पुरहियाए तीए गहिओ वालो अबालचरिओ सो । देउलवाडयगामे पुताई ताई नियमि ॥ ६७ ॥ अघडकुमारो एसो
-
तपोविषये
अघट
कथानकम् ।
॥ ३१ ॥
