________________
पाइअ
कहासंगहे ।
॥ २७ ॥
नियपुरे पत्ता ||६० || बिरहे मोरनिवो सुन्नमणो ममह पहए तत्थ । किंकायद्यविमूढो चिलवंतो बहुपयारेहिं ।। ६१ ॥ सुन्नम घोणं तेगं गच्छंतेणं न कीलिया गाढा । दिना तेण समुद्दे सा पडिया मोरनिवजुत्ता ।। ६२ ।। लहिऊणं दिवसा फलदं जलहिं तरितुमिह पत्तो | मग्गं अयाणमाणो परिन्भमंतो अहं एसो ॥ ६३ ॥ किं मह जीएण विरहे तीए मयंकरेहाए । इय बहुपयारचिता संततमणस्स तहिं समए || ६४ ॥ तविरहदुक्ख भरियं हिययं फुट्टं तड ति मोरस्स । विजाहरो निएउं तं सवं चितए दुहिओ ।। ६५ ।। मह वत्तं सुणिऊणं पत्तो पंचतमेस सहस त्ति । एयस्स मरणहेऊ जाओ हं कह णु पाविट्ठो ॥ ६६ ॥ इय खेयं काऊणं मयं पितं कुणिय नियविमाणंमि । उझेणीए वाहिं चित्रसमीवम्मि मुत्तूण ।। ६७ ।। अंते उरियालोयं पभणइ सो खिन्नमाणसो तत्थ । इत्थीहच्चापावस्त मूलमेयस्स हं जाओ || ६८ || जेण मए मयवत्ता कहिया विज्जाहरीकुमारीए । हिययं तड ति फुलं एयस्स तओ इहाणीओ ।। ६९ ।। अह अंतेउरलोओ नियदइयं मुणिय मरणमावनं । हरिसपरो तं गहिउं खयरिं पहु विस जलगंमि || ७० || अह गयणसेहरनिवो दुहिओ दुहियाह कुणइ मयकिच्चं । मरिउं उववन्नाई ताई दुवे जत्थतं सुणसु ॥ ७१ ॥ नामेण विलासपुरं अस्थि पुरं महीयलंमि विक्खायं । चंदजसो तत्थ निवो चंदमुही पिययमा तस्स ॥ ७२ ॥ मोरनिवो मरिऊणं संभूओ ताण पुत्तभावेण । पुरिसुत्तमकयनामो जाओ बालो वि नरनाहो || ७३ ॥ सुणिऊण तं सिलोयं पढिखमाणं जणेहिं पुब्वुत्तं । चिंतेह महीनाहो कहं पि निसुओ मए एसो ॥ ७४ ॥ ऊहापोहं सो कुणइ जाव ता ज्झत्ति तस्स संजायं । जाइस्सरणं अह तेण पिच्छए पुवभवचरियं ।। ७५ ।। मह कसे परिचत्तं नियजीयं जीए पच्छिमभवंमि । कत्थुष्पन्ना होही मयंकरेहा पिया सा मे ।। ७६ ।। ठीए विणा पखतं भोएहिं मज्झ जावजीवं पि । इय चिंतिय न हु परिणइ अनं सो
तपोविषये
मृगाङ्करेखा
कथानकम् ।
॥। २७ ॥
