________________
पाइअ
कहासंगहे ।
1120 11
संपतो तंमि उज्जाणे ।। ८८ ।। विजिअसुरंगणरूवं तं पिच्छिय पंचवाणकर भलि । ईसाए विव विद्धो मयणेण सरेहिं नरनाहो ॥ ८९ ॥ ससिणेहं सो जंपइ सहलं मह कुणसु जीवियं दइए ! । जइ सुपसन्ना सि तुमं ता अंतेउरमलंकुणसु ॥ ९० ॥ सा भइ तओ एगं नरनाह ! सुणेसु वयण मज्झमिणं । नियपिययममयकिच्चं काय जाव छम्मासं ।। ९९ ।। सत्तागारे दाणं तस्स निमित्तं मए सया देयं । जं भणसि तुमं पच्छा तं चेव अहं कुणिस्सामि ।। ९२ ।। इय सुणिए नरनाहो पभणइ एवं हवे सो तसो । कारिय सत्तागारं पूरह सर्व्वं पि सो तीए ।। ९३ ।। सावि हु सत्तागारे विअरइ पहियाण भोयणं निच्चं । सविसेसं परिपृच्छ नामं ठाणं पि ताण पुणो ॥ ९४ ॥ एयं चिय सा चिंतइ सीलपहावो समत्थि जइ मज्झ । आगच्छि सिग्धं मंतिसुओ ता मह सयासे ॥ ९५ ॥ जयलच्छि सील मंतप्पहा व आगरिसिअं व संपत्तं । पहियदुगं अन्नदिणे सा ताणं पुच्छ वतं ।। ९६ ।। ताणं एगो पभणइ गंधवपुराउ तिन्निमित्तवरा । देसाण दंसणत्थं संचलिया कोउअक्खिता ॥ ९७ ॥ नरनाहसुओ सूरो मंतिसुओ हं सुबुद्धिनामेण । वरसुत्तहारपुत्तो विक्खाओ धारडो एसो ॥ ९८ ॥ सूरस्स पुणो मग्गे भुल्ला • इत्थेव तं निरक्खता । छुहिया भोयणहेउं समागया तुज्झ पासंमि ।। ९९ ।। अह विहसियमुहकमला जयलच्छी कहद्द मंतितणस्स । कुमरस्स वित्थरेणं निअपाणपियस्स वृत्तंतं ॥ १०० ॥ ता मंतिपुत्त ! गच्छसु गहिऊणं मं पि जयउरपुरंमि । जीवावसु तं कुमरं नहेण गंतूण सिग्धं पि ॥ १०१ ॥ तो घड घारडो वि हु विमाणमेगं लिहेइ तर्हि मंतं । अह पभणइ जयलच्छी अच्छरिअं किं पि हु कुणिस्सं ॥ १०२ ॥ नरनाहो निचं पि हु आगच्छ इत्थ पिययमासहिओ । ता तस्स पियं वित्तुं न गच्छ सिग्धं ।। १०३ ।। इय जा कुणंति वत्तं समागओ नरवई पियासहिओ । दट्ठूण वरविमाणं विजया उव
शीलप्रभावे जयलक्ष्मीदेवी
कथानकम् ।
॥ १७ ॥
