________________
मपरीपनोरे, सलिल मूर्ख निरधार ॥ सांजलजो श्रोतारे, कथा अचरिज तणीरे ॥
ए खक श्रांकणी ॥१॥ सांजली नारी रुदन करे अति घणुंरे, कुटे हृदय ने शीष ॥ सगां ४३॥
साजन सहु श्रावी मल्यारे, हार जनां पाडे चीस ॥ सां॥२॥ मांहे बेगे राजा मन चिंतवेरे, हुवोरंगमां नंग॥मुजने सांतो को एकांतमारे, श्रावी लाग्यो व्यंग॥ सांग॥ ॥३॥ नारी कहे तुमे मोटा राजवीरे, किहां सांतुं नथी गम ॥कहो तो मजूस एक मोटो अडेरे, मौन करी रहो धाम ॥सांगा॥ कहे राजा तुमे शीघ्र थर हवेरे,म करो , ढील लगार ॥ चोथे खाने राजाने घालीयोरे, प्रपंच करी तेणी वार ॥ सांग ॥५॥ नर नारी श्राव्यां घरमां वहीरे, श्रारीम कारीम कीध ॥ एम करतां परमात थयो । हवेरे, वात थ परसीध ॥ सांग ॥६॥ वात सुणी दरबारमा राणीएरे, खबर करो । जश राय ॥ चाकर दोड्या नूपने शोधवारे, दीग नहीं कोई राय ॥ सांग ॥ ७॥ सचीवने शोध्या सारा शहरमारे, दीसे नहीं कोटवाल ॥प्रोहीतने जोया वली चिहुं दिशेरे, फरी थाव्या ततकाल ॥ सांग ॥ ॥ राणी कहे ए शेठ हतो वांकीयोरे, I.GI॥४३
एहनो माल होये जेह ॥ राणी जाणे गुपत राजा वच्चेरे, मंगावी ले तेह ॥ सां॥ Vए ॥ सेवक दोडाव्या राणीए तताखणेरे, एहना घरमा वस्तु सार ॥ लावो जश्ने
