________________
तुमे एम, दुःख जोगवो बो खोटुं जेमरे ॥ मा० ॥ १३ ॥ प्राये नारी कही बे खोटी, कूड कपटनी मति बे बोटीरे ॥ मा० ॥ हैयानी वात न वि खोले, सजावे जूनुं बोले रे ॥ मा०॥१४॥ बार द्वार अशुचिनां ठाम, लोजी निरदयनी हामरे || मा० ॥ शोक करो कि काम, | लोक मांहीं जासे तुम मामरे ॥ मा० ॥ १५ ॥ तुमे पंडित मोटा जानी, जण्या गण्या बो गुण ज्ञानीरे ॥ मा० ॥ धरी वैराग मन मांहीं, राम नाम लाजे उबांहींरे ॥ मा० ॥ १६ ॥ नूतमति सांजली कोप्यो, ब्राह्मणनो वयण ते लोप्योरे ॥ मा० ॥ तुं शुं जाणे अजाण, | मुज धागे वात परमाणरे || मा० ॥ १७ ॥ हरि हर ब्रह्मादिक जेह, नारीने वश पड्या तेहरे ॥ मा० ॥ श्रम सरिखा पाठक पंड्या, शास्त्र विद्यानी वाते मंड्यारे ॥ मा० ॥ १८ ॥ मति तुं श्रमने थापे, एहवी बुद्धि अमारी उथापेरे ॥ मा० ॥ महा रांगना जा तुं इहांथी, मति देवा श्राव्यो बे क्यांथी रे ॥ मा० ॥ १८ ॥ ते ब्राह्मण गयो एम वारी, जूतमतिए बुद्धि विचारीरे ॥ मा० ॥ पहेले खंडे कही ढाल आठ, नेम विजय कहे जुई ठाठ रे ॥ मा० ॥ २० ॥
डदा.
बेदु तुंब हा ग्रही, अस्थि घाल्यां मांहीं ॥ स्त्री विद्यारथी बे तणां, लई चाल्यो उबांही ॥ १ ॥ गंगाजी जात्रा जणी, मारग जातां गाम ॥ आव्यो एमां ए गयो,
