________________
रही बाला जामरे ॥ सांत राजा क्रीडा करवा श्रावीयो, दीजी जोजनगंधा तामरे । स्मृ॥ १० ॥ सुगंध शरीर देखी रंजीयो, विवाह विधे परणी तेहरे ॥ जेम कन्याए वेद व्यास जार्ज, तास सरूप शुज देहरे ॥ स्मृ ॥ ११॥ ततकाल जण्यो तापस जेम हुवो, तेम मुजने हिज जाणोरे ॥ जेम परणी जोजनगंधा वली, तेम मुज जननी वखाणोरे ॥ स्मृ० ॥ १५ ॥ वलता विप्र फरी एम उचरे, सुणो तापस | तुमे गे सुजाणरे ॥ सत्य वचन तुमे जे श्रमने कह्यां, ते सहु वेद पुराणरे । ॥ स्मृ०॥ २३ ॥ वली विप्र सांजलो वारता, मनोवेग कहे अवर विचाररे ॥ अंधकवृष्टि जादव रायनो, हरिवंशी नर सेवे पायरे ॥ स्मृ ॥ १४ ॥ कुंती नामे तेहनी कुमारिका, रूप सोजागी अनिरामरे ॥ घर बिछे किरण सूरज तणां, पेगं कुंता काने तामरे ॥ स्मृ ॥ १५ ॥ गर्न धर्यो तव ते सूरज तणो, काने करण ते बेटो जायोरे॥ पडे पांकु राजाने परणावीने, अदत जोनि तणे उमायोरे ॥स्मृ०॥१६॥ करण तणी माता कन्या कही, तो मुज जननीमां शी खोडरे ॥ जेम करण हुवो तेम हुं हुवो, वली सांजलो बे कर जोमरे ॥ स्मृ ॥ १७ ॥ चोथा खंग तणी ढाल सातमी, कही विशेष करी विगतारे॥रंगविजयनो शिष्य एम कहे, सांजलजो सहु चित्त लारे॥स्मृ॥॥१७॥
