________________
धर्मपरी०
॥ जय ॥
॥ १७ ॥ धाए पीड्यो रही नव शकुंरे, दोय लांघण थइ मुज ॥ सा० ॥ तांडुल लेइ में मुख जर्युरे, नहीं जाणे कोइ गुज ॥ सा० ॥ २० ॥ तव नारी श्रावी मुज तणीरे, मुख दीतुं विकराल ॥ सा० ॥ बोलाव्यो हुं बोलुं नहींरे, जामनी की यो बुंबाल ॥ सा० ॥ २१ ॥ खंग चोथानी ए कहीरे, ढाल त्रीजी गुणखाण ॥ सा० ॥ रंगविजय शिष्य एम कहीरे, नेमे उलट श्रण ॥ सा० ॥ २२ ॥
उदा.
मुज स्वामी मुख शुं थयुं, धाजो जाइ बाप ॥ लोक बहु यावी मट्यो, कोलाहल संताप ॥ १ ॥ वेगे वैद बोलावीया, माह्या सात ने पांच ॥ ते श्राव्या उलट धरी, औषध मेल करी सांच ॥ २ ॥ रोग परखे लोक अति घणा, कर्णशूल गंगोल ॥ एक कहे पीत कोप यो, जोग मंगावो मंगोल ॥३॥ उतारणां करो शक्तिनां, कुलदेवीने जोग ॥ गोगा गणेश जरू पूजतां, टले गलानो रोग ॥४॥ वेगे वैद निहालीयो, खाट देठे नर्यो वाट ॥ तांडुले जर्यो कंठ समो, मध्ये दीठो घाट ॥ ५ ॥ मस्तक धूणी ते बोलीया, न | जीवे जमाइ श्राज ॥ तांडुल व्याधि ए उपनी, गलामां रोग असाज ॥६॥ तांडुल सरिखा उपन्या, कीटक विषम बे अंग ॥ वित्त वस्त्र घणां श्रापजो, जमाइने करूं चंग ॥७॥
खंग
॥ न्य
