________________
શું આ ઘર કોઈનું નથી ?
આખું ગામ તમાશો જોઈ રહ્યું છે. એ ઘરને ચોરોએ ચારે બાજુથી ઘેરી લીધું છે. એનો દરવાજો તોડીને તેઓ અંદર ઘુસી ગયા છે. એ ઘરની એક એક વસ્તુને લઈને તેઓ બહાર ઠાલવી રહ્યા છે. એ ઘરનો સ્ટ્રોંગ રૂમ તૂટી ગયો છે, તિજોરી ખુલી ગઈ છે ને ગણતરીની પળોમાં સફાચટ થઈ ગઈ છે. એ ઘર પૂરેપૂરું લૂંટાઈ રહ્યું છે. તમાશો જોવા આવેલ માણસોના મહેરામણમાં એક નાનો બાળક એના પપ્પાને પૂછે છે “પપ્પા ! શું આ ઘર કોઈનું નથી ?''
પપ્પા બાળકના આશયને સમજી જાય છે. જો ઘર છે, તો એ કોઈનું તો હોય જ, પણ એ આટલી બેફામ રીતે લૂંટાઈ રહ્યું છે, ને કોઈનો કશો જ વિરોધ નથી, એ લૂંટમાં કોઈની ય રોક-ટોક નથી, કોઈના પેટનું પાણી ય હલતું નથી, કોઈને કાંઈ ફરક જ પડતો નથી, એનો અર્થ એ છે કે આ ઘર કોઈનું નથી.
વાત જિનશાસનની છે. એ બેફામ રીતે લૂંટાઈ રહ્યું છે, ને આપણે બધાં એવી રીતે જીવી રહ્યા છીએ કે જાણે કશું બન્યું જ નથી, એનો અર્થ એ છે કે જિનશાસન કોઈનું નથી. આપણને એની સાથે કોઈ સ્નાન
સૂતક જ નથી.
વિકૃતિના ચોરો આજે જિનશાસનને ઘેરી વળ્યા છે. આચારમર્યાદાના દરવાજાને તોડીને તેઓ અંદર ઘૂસી ગયા છે. જિનશાસનની એક એક અસ્મિતાને રફે–દફે કરવા સાથે એમણે જિનશાસનના સ્ટ્રોન્ગ રૂમ જેવી શ્રાવક સંસ્થાને તોડી નાંખી છે, એની તિજોરી જેવી શ્રાવિકાસંસ્થાના આભૂષણ જેવી લજ્જાને લૂંટી લીધી છે, એના શીલને ચૂંથી નાંખવા માટે ચાર રસ્તા વચ્ચે મુકી દીધું છે, ને આપણે શું કરી રહ્યા છીએ ? એકદમ ઠંડકથી ફક્ત તમાશો જોઈ રહ્યા છીએ.
મને કહેવા દો, કે શરીરના ગોપનીય અંગો આંખે ઊડીને વળગે એ
ઈમોશન્સ
૩૧
