________________
( ९४ ) राखे ने सुखी करे. पण छति शक्तिए निध्वंस प्रणाम न राखे. दया करवी तेमां पोताना धर्मवालानो ने पर धर्मवालानो विचार राखे नहि. कोइ पण दुःखी होय तेने सुखी करवानी बुद्धि राखे. चोथी मध्यस्थभावना ते-पापिष्ट जीव उपर पण राग द्वेष करे नाही. राग करवाथी आवता भवे पापिष्टनो संयोग मले ने धर्ममां विघ्न करे. द्वेष करे तो वैरभावथी संयोग मले ने दुःख थाय; वास्ते पापिष्ट जीवने समजावी शकाय एवी शक्ति होय तो समजावे ने न समजे तो पण तेना उपर द्वेषभाव लाववो नहि. राग द्वेष कंइ पण करवो नाहि. एवी भावना ते मध्यस्थ भावना.
वली बार भावना भावे. तेमां पहेली अनित्यभावना ते शरीर, धन, कुटुंब ए सर्वे पदार्थ अनित्य छे. ज्यां सुधी ए वस्तुनो संयोग रहेवानो बांधेलो छे, त्यां सुधी ते रहे. ए वस्तु स्थित रहेवानी नथी तो एवा श्र स्थिर पदार्थ उपर राग करवो ते कर्मबंधननुं कारण छे, पूर्व काले ए अनित्य पदार्थ उपर राग धरया तेथी अनेक जन्म मरण कस्यां वास्ते हे चेतन ! तुं सदा नित्य छें, त्हारा स्वभाविक गुण पण नित्य छे. आत्मानुं सुख पण नित्य छे, ते नित्य सुख छोडीने आ अनित्य पुगलिकथी ज तेमां शुं मग्न थाय छे ? जेटलां संसारी सुख छे तेमां तेनी साथै ज दुःख रह्यां छे. वली कालांतरे नरकादिक दुःख रह्यां छे वास्ते पुद्गलिक जड पदार्थना संयोग वियोगमां तुं त्हारो स्वभाव छोडी राग द्वेष करे छे, ते योग्य नथी. ज्यां सुधी अनित्य पदार्थने विषे राग द्वेष गया नथी, त्यां सुधी नित्य सुख प्राप्त थवानुं नथी. वास्ते हे चेतन ! नित्य सुख प्राप्त थाय तेवा उद्यम कर. एवी रीते अनित्य भावना भावे. बीजी अशरण भावना भाबे ते- संसारमां कोइ शरणभूत नथी. जे जे कुटुंबने सारु हुं पाप करूं छं, ते म्हारे एकलाने भोगववुं पडशे. दुःख भोगवती वखत कोइ पण दुःखथी छोडावनार नथी. आ भवमां रोगादिक उत्पन्न, थाय छे ते हुं एकलो ज भोगवुं छु. ते वखत कोइ दुःख लेवा समर्थ नथी. तेमज पर - भवने त्रिषे पण दुःख पडशे ते वखत कोई शरणभूत नथी. माटे हे चे -
Scanned by CamScanner