________________
समर्पण
अहो अहो दादा, तेरमी आप्तवाणी ! ग़ज़बनी फूटी, आ तो मोक्ष सरवाणी !
बे घडीमां ज अक्रमे, (मुज) प्रज्ञा प्रगटाणी ! 'राग-द्वेष' भगाडे, तुज 'वीतराग' वाणी ! 'करे मेलुंने चोख्खुं, ए ज पुद्गलाणि' ! 'ज्ञान - अज्ञान' तणी, भेदरेखा ताणी !
'ज्ञान - दर्शन - चारित्र 'मां, ठोठने आणी ! अहीं 'ज्ञान-दर्शन 'नी, व्याख्या समजाणी ! अक्रमनी सिद्धि, तीर्थंकरोए वखाणी ! 'ज्ञाता - दृष्टा 'मांथी 'ज्ञायकता' वर्ताणी !
'एक पुद्गल' जोतां, 'वीर' दशानी ल्हाणी ! ग़ज़ब ‘निरालंबता' अनुभवाणी ! 'हुं, बावो, मंगळदास ' थी 'मूळ दृष्टि' पकडाणी ! ग़ज़ब करी ते तो अर्पी दादा वाणी !
तमाम दुःखो, तुज प्रेममां डूबाणी ! युगो युगोनी तरस, दादे छीपाणी ! दुःखमां सबडतांने, अक्रमनी उजाणी ! तारी करुणा, दरेक पर ढोळाणी !
न हाले परमाणुं, दशा वर्ताणी ! शु अर्पु क्षत्रियने कदि कंई न लेवाणी ! आवो दादा मळ्या मने, आश्चर्य सर्जाणी ! अनंत भवो कपाया, ए ज मोक्ष कमाणी !
ब्रह्मांडनो स्वामी, छतां लघु दशा देखाणी ! तेथी ज तुज छबी, सहु हृदये समाणी ! नथी तने खेवना कोई, तुं जगत कल्याणी! समर्पं चरणे जगे, तेरमी आप्तवाणी !