________________
EHET ææ 32
(१०) धणदेवकहा जंबूदीवे पुव्वविदेहखेत्तस्स पुक्खलावईदेसे पुंडरीकिणी णयरी अत्थि। तत्थ जिणदेवो धणदेवो य दो अप्पणियवणिजा णिवसित्था। तेसु धणदेवो सच्चवादी आसि। एयस्सिं तेहिं परोप्परं संकप्पियं वयणमेत्तेण जं- वावारे जो लाहो होज्ज तस्स अद्धं अद्धं कादूण विदरिस्सामो। ते धणस्स अज्जणटुं दूरदेसं गदा। धणं अज्जिय ते पुंडरीकिणीणयरं पडिणिवत्तंति। जिणदेवो धणदेवाय लाहस्स अद्धभागं ण पयच्छेइ । जहावसरं किंचि देदि। सणियं सणियं कलहो परोप्परं संजादो। तस्स णाओ पढमं दु कुडुंबिजिणेहि कदो पच्छा महाजणेहि । समाहाणस्स अभावे रायसमक्खं कलहो णीदो। परपुरिससक्खियं विणा ववहारसंकप्पादो तेसु मज्झे को वि ण जाणइ जं किं सच्चं? जिणदेवो रायसमक्खं वि कहेदि अद्धद्धस्स णियमवयणं मए ण कदं। धणदेवो भणेइ- एवंविहवयणं सपहेण दोहिं कदं। राया जदा णायं काउंण सक्केइ तदा दिव्वणाएण णिण्णेइ। सो घोसेदि- हत्थाणं उवरि पज्जलिदईगालं ठवेज्जा। तहाविहं विहिदं। धणदेवस्स करा तेण विहाणेण ण पज्जलिदा किंतु जिणदेवस्स पज्जलिदा। धणदेवो णिद्दोसो त्ति सव्वेहि घोसिदं । तदणंतरं राइणा सव्वधणं धणदेवस्स पदत्तं। सव्वेहि पूयासक्कारसम्माणसुहं धणदेवेण पत्तं तेण सदा सच्चं भणिव्वं।
נ
נ
נ
बाले सिक्खाकाले मादापिदरा य दिक्खिदे गुरवो। धम्मो परलोये खलु सदा सहाया य मित्ताणि॥
-अनासक्तयोगी ३/२