________________
धम्मकहा ee22
(७) विण्हुकुमारमुणिकहा अवंतिदेसे उज्जइणीणयरे सिरिवम्मा राया रज्जं कुणित्था। तस्स बली बहप्फई पहलादो णमुई त्ति चउरो मंतिणो संति। एयस्सिं तत्थ दिव्वणाणी अकंपणाइरियो सत्तसयमुणीहि सहिदो रज्जस्स बहि उज्जाणे आगंतूण ठाइरे। आइरिएण आदिटुं जं रायादीणं जदा आगमणं हवे परोप्परं तेहि सह य वत्तालावंण कुणेज्जा अण्णहा संघस्स णासो हवे।।
एत्थ राया सगधवलघरस्स उवरि चिटुंतो अणेयणायरियजणे करेसुंगहिदपूजासामग्गिविसेसे पासिऊण पुच्छेइ मंतिणंएदे जणा कत्थ गच्छंति? मंतिणो भणंति-णयरस्स बहि उज्जाणे अणेया णग्गसाहवो ठंति तेसिं दसणकरणटुं इमे गच्छति। राया कहेदि- अम्हे वि तत्थ दंसणटुं गच्छामो। एवं भणिऊण राया मंतिसमवेदो तत्थ गदो। असेसमुणीणं पत्तेयं वंदणा राइणा कदा परंतु केणवि आसीवादो ण पदत्तो। 'अच्चंतणिप्पहा एदे साहवो' त्ति भावेण पट्टाणसमए मंतिणो राइणं कहंति- एदे सव्वे बलीवदा मुक्खा य तेण छलेण मोणं गहिय चिट्ठति । एवं वत्तालावेण मंतीहि सह गच्छंतो राया अग्ग एगं सुदसायरमुणिं देक्खइ। 'तेसु एगो मुक्खो उदरं भरिय समक्खं आगच्छइ' त्ति मंतिणो भणंति। मुणिणा सह ते वादविवादेण कलहंति। चरियागदो मुणी गुरुआणं अजाणतो वादेण मंतिणो पराभवंति। मुणिवरेण सव्वसमायारो गुरुसमक्खं णिवेदिदो। आइरियेण वुत्तं- तुज्झ कारणेण सव्वसंधे उवसग्गो हवेज्ज तेण अज्ज वादट्ठाणे गंतूण रत्तीए काउसग्गो कादव्वो। गुरुणो आणाए सो मुणी तत्थ काउसग्गेण ठादि । ते पराभूदा मंतिणो लज्जाए कोहेण य भरिया रत्तीए संघघादणटुं णिग्गदा। मज्झपहे काउसग्गेण ट्ठिदं मुणिं पासिऊण वियारंति-जेण मज्झाण पराभवो कदो तस्स घादो खलु कादव्वो अवस्सं । ते चउरो जुगवं घादिउं खंगेण वारं कुव्वंति। तक्काले णयरदेवदाए आसणं कंपिदं जेण तदवत्थाए ते कीलिदा य। पादो सव्वजणेहि जदा ते कीलिदा दिट्ठा तदा सव्वत्थ कोलाहलो जादो। पच्छा ते मोइदा। राया तेसिं दुट्ठचेट्ठियं अवगमिय गद्दभारोहणेण णयरादो णिग्धादेइ।
अह कुरुजंगलदेसस्स हत्थिणागपुरे राया महापउमो णिवसी। तस्स राणीए लच्छीमईए दो पुत्ता पउमो विण्ह य संति। कालंतरे राया महापउमो पउमपुत्तस्स रज्जं समप्पिय विण्हुपुत्तेण सह सुदसायरचंदणामाइरियसमीवं मुणी जादो। ते बलिपहुदीओ कालंतरे पउमरण्णो मंतिणो संजादा। तक्काले कुंभपुरस्स दुग्गे राया सिंहबलो आसि। सो दुग्गबलेण पउमरण्णो देसे काले-काले उवदवं कुणइ। पउमराओ उवद्दवस्स चिंताए दुब्बलो जादो। बलिणा दुब्बलस्स कारणं पुच्छिदं । राया सव्वं घडियवुत्तंतं कहेदि। तं सुणिय रायाणाए बली तत्थ गदो। सगबुद्धिमाहप्पेण दुग्गं खंडिय सिंहबलं घेप्पिय सो पडिणिवुत्तो। एसो एव सो सिंहबलो' त्ति भणिय पउमरायणो समप्पियो। संतुटेण राइणा वुत्तं- सगवंछियवरं मग्ग। बलिणा भणियं- 'जदा मग्गिहामि तदा पदासु।'
तदणंतरं कइवयदिवसेसु अणेयणयरगामेसु विहरतो आइरियो अकंपणो सत्तसयमुणीहि समं हत्थिणागपुरे आगच्छइ। केई दंसणटुं, केई उवदेससवणटुं, केई आसीवादगहणटुं, केई विसिट्ठपूयाकरणटुं, केई सत्तसयमुणिसमूहदसणटुं, केई विसालमुणिसमूहस्स मज्झे आइरियदेवस्स विलोयणटुं, केई उस्सुगुत्तेण, केई जिणधम्मगुरुराएण, केई संगदिकारणेण, केई हरिसेण, केई वेज्जावच्चणिमित्तेण,