________________
યોગસારાદિ સૂક્ત- રત્ન - મંજૂષા સાધુનો વેશ ધારણ કરનારને જો ધનની ઇચ્છા હોય, વિષયોનો અભિલાષ હોય કે રસનાની લોલુપતા હોય, તો તેનાથી વધારે વિટંબણા બીજી કોઈ નથી. २० ये लुब्धचित्ता विषयार्थभोगे,
बहिर्विरागा हृदि बद्धरागाः । ते दाम्भिका वेषधराश्च धूर्ताः, मनांसि लोकस्य तु रञ्जयन्ति ॥९८॥
જે બહારથી વિરાગી પણ અંદરથી રાગી છે, વિષયોના ભોગમાં આસક્ત છે, તે દંભી ધૂર્ત વેશધારીઓ માત્ર લોકોનું મનોરંજન કરે છે. २२ ये निःस्पृहास्त्यक्तसमस्तरागाः,
तत्त्वैकनिष्ठा गलिताभिमानाः । सन्तोषपोषैकविलीनवाञ्छाः, ते रञ्जयन्ति स्वमनो न लोकम् ॥१९॥
જે નિઃસ્પૃહ છે, સમસ્ત રાગથી રહિત છે, તત્ત્વજ્ઞાનમાં જ મગ્ન છે, અભિમાન રહિત છે, સંતોષ પ્રાપ્ત થવાથી ઇચ્છારહિત છે, તે પોતાના મનને જ પ્રસન્ન કરે છે, લોકને નહીં.
तावद्विवादी जनरञ्जकश्च, यावन्न चैवात्मरसे सुखज्ञः । चिन्तामणिं प्राप्य वरं हि लोके, जने जने कः कथयन् प्रयाति ? ॥१०॥
२३
