________________
યોગસારાદિ સૂક્ત - રત્ન - મંજૂષા
હવે મજબૂત થઈને, સર્વ દુઃખોનો નાશ કરનાર વ્રતનું કષ્ટ થોડો કાળ સહન કરી લે, વિષાદ ન કર. ५/३० यदा दुःखं सुखत्वेन, दुःखत्वेन सुखं यदा ।
मुनिर्वेत्ति तदा तस्य, मोक्षलक्ष्मीः स्वयंवरा ॥६७॥
જ્યારે સાધુ, દુઃખ(કષ્ટ)ને સુખરૂપે અને (વિષયાદિ) સુખને દુઃખરૂપે માને, ત્યારે તેને મોક્ષલક્ષ્મી સ્વયં આવીને વરે છે. ४/२२ किन्तु सातैकलिप्सुः स, वस्त्राहारादिमूर्छया ।
कुर्वाणो मन्त्रतन्त्रादि, गृहव्याप्तिं च गेहिनाम् ॥६८॥
પરંતુ, શાતાનો લાલચુ તે વસ્ત્ર-આહાર વગેરેની મૂર્છાથી મંત્ર-તંત્ર કે ગૃહસ્થોના ઘરની ચિંતા કરતો. ४/२३ कथयश्च निमित्ताद्यं, लाभालाभं शुभाशुभम् ।
कोटि काकिणिमात्रेण, हारयेत् स्वं व्रतं त्यजन् ॥६९॥
લાભાલાભ રૂપ શુભાશુભ નિમિત્તને કહેતો, પોતાના વ્રતને છોડતો, કાકિણી(કોડી) માટે કરોડ રૂપિયા હારી જાય છે. ५/२९ उपदेशादिना किञ्चित्, कथञ्चित् कार्यते परः ।
स्वात्मा तु स्वहिते योक्तुं, मुनीन्द्रैरपि दुष्करः ॥७०॥
ઉપદેશ વડે કોઈક રીતે બીજા પાસે કંઈક કરાવી શકાય. પણ જાતને આત્મહિતમાં જોડવી તો મુનીન્દ્રો માટે પણ દુષ્કર છે.
