________________
અધ્યાત્મ ઉપનિષદાદિ સૂક્તરત્નમંજૂષા સ્વર્ગનું સુખ પરોક્ષ છે, મોક્ષસુખ તો અત્યંત પરોક્ષ છે. જેણે સમાધિનો અનુભવ સિદ્ધ કર્યો છે, તેમનું સમતાસુખ ૦ એકમાત્ર પ્રત્યક્ષ છે. १/१३२ न दोषदर्शिष्वपि रोषपोषो,
गुणस्तुतावप्यवलिप्तता नो । न दम्भसंरम्भविधेर्लवोऽपि, न लोभसंक्षोभजविप्लवोऽपि ॥४४॥
સમાધિમાન આત્માને પોતાના દોષ જોનાર પર ગુસ્સો ન હોય, પોતાના ગુણની પ્રશંસા કરવા પર પણ આનંદ ન હોય, દંભનો અંશ પણ ન હોય અને લોભનો ખળભળાટ ન હોય... १/१४४ लाभेऽप्यलाभेऽपि सुखे च दु:खे,
ये जीवितव्ये मरणे च तुल्याः । रत्याऽप्यरत्याऽप्यनिरस्तभावाः, समाधिसिद्धा मुनयस्त एव ॥४५॥
જે લાભ અને અલાભ, સુખ અને દુઃખ, જીવન અને મરણમાં તુલ્ય દૃષ્ટિવાળા છે, રતિ કે અરતિથી જેના ભાવ નષ્ટ થતા નથી, તે મુનિઓએ જ સમાધિ સિદ્ધ કરી છે. ૨/૨૫૪ ૩છે વિદ્યારે મુસ્કુરાયાં,
भिक्षाविशुद्धौ च तपस्यसो । समाधिलाभव्यवसायहेतोः, क्व वैमनस्यं मुनिपुङ्गवानाम् ? ॥४६॥
