________________
૩૯
અધ્યાત્મસાર સૂક્ત- રત્ન- મંજૂષા
જો દંભ ઊભો છે, તો વ્રત કે તપથી શું થશે? જો આંખનો અંધાપો ઊભો હોય તો અરીસો કે દીપક શું કામના ? ३/६ सुत्यजं रसलाम्पट्यं, सुत्यजं देहभूषणम् ।
सुत्यजाः कामभोगाद्या, दुस्त्यजं दम्भसेवनम् ॥२५॥
રસનાની લંપટતા, શરીરની વિભૂષા અને કામભોગો છોડવા સહેલા છે, દંભ છોડવો જ અઘરો છે. ३/८ असतीनां यथा शीलं, अशीलस्यैव वृद्धये ।
दम्भेनाव्रतवृद्ध्यर्थं, व्रतं वेषभृतां तथा ॥२६॥
કુલટા સ્ત્રીનું (દિવસનું) શીલપાલન જેમ (રાત્રિના) કુશીલની વૃદ્ધિ માટે જ છે, તેમ વેષધારીઓનું દંભથી વ્રતનું પાલન પણ (ભવાંતરમાં) અવિરતિની વૃદ્ધિ માટે જ છે. ३/१२ अत एव न यो धर्तुं, मूलोत्तरगुणानलम् ।
युक्ता सुश्राद्धता तस्य, न तु दम्भेन जीवनम् ॥२७॥
એટલે જ જે મૂળ-ઉત્તરગુણો પાળી શકતો નથી, તેના માટે સુશ્રાવક બનવું સારું છે, દંભી સાધુ રહેવું નહીં. ३/१४ निर्दम्भस्यावसन्नस्याप्यस्य शद्धार्थभाषिणः ।
निर्जरां यतना दत्ते, स्वल्पाऽपि गुणरागिणः ॥२८॥
શિથિલ આચારવાળો પણ જો નિર્દભ હોય, શુદ્ધ પ્રરૂપક હોય, ગુણાનુરાગી હોય, તો તેની થોડી પણ (જિનાજ્ઞાપાલનની) યતના નિર્જરા કરાવે છે.
