________________
જ્ઞાનસાર સૂક્ત - રત્ન - મંજૂષા २१/२ येषां भ्रूभङ्गमात्रेण, भज्यन्ते पर्वता अपि ।
तैरहो ! कर्मवैषम्ये, भूपैर्भिक्षाऽपि नाप्यते ॥७१॥
જેમની ભ્રકુટી તણાવાથી પર્વતો પણ ફોડી નખાતા હતા, તે રાજાઓને અહો ! કર્મ પ્રતિકૂળ થતાં ભિક્ષા પણ મળતી નથી ! २१/३ जातिचातुर्यहीनोऽपि, कर्मण्यभ्युदयावहे ।
क्षणाद् रङ्कोऽपि राजा स्यात्, छत्रच्छन्नदिगन्तरः ॥७२॥
હીન જાતિનો અને બુદ્ધિ વગરનો પણ માણસ, કર્મનો અભ્યદય થતાં ક્ષણવારમાં રંકમાંથી સર્વત્ર જેના માથે છત્ર ધરાતું હોય તેવો રાજા થઈ જાય છે. २१/५ आरूढाः प्रशमश्रेणिं, श्रुतकेवलिनोऽपि च ।
શ્રાવૉડનાસંસાર, દો ! સુઝેન વર્મvTT II૭રૂા.
ઉપશમશ્રેણિ ચડેલા અને ચૌદ પૂર્વધરો પણ દુષ્ટ કર્મના કારણે અહો ! અનંત સંસાર રખડે છે.
- ભવભય – २२/६ तैलपात्रधरो यद्वद्, राधावेधोद्यतो यथा ।
क्रियास्वनन्यचित्तः स्याद्, भवभीतस्तथा मुनिः ॥७४॥
છલોછલ તેલ ભરેલું વાસણ પકડી રાખનાર કે રાધાવેધ સાધનાર જેમ પોતાના કાર્યમાં એકાગ્રચિત્તવાળો થાય છે, તેમ ભવભીરુ મુનિ (ધર્મકાર્યમાં) એકાગ્ર થાય છે.
