________________
૪૪
પ્રશમરતિ સૂક્તરત્નમંજૂષા
७८ यद्वत् कश्चित् क्षीरं, मधुशर्करया सुसंस्कृतं हृद्यम् ।
पित्तार्दितेन्द्रियत्वाद्, वितथमतिर्मन्यते कटुकम् ॥५॥
જેમ કોઈ માણસ પિત્તના પ્રકોપથી પીડાયેલ હોવાથી બુદ્ધિ ભ્રષ્ટ થવાથી મીઠી સાકરથી સંસ્કૃત કરાયેલ સ્વાદિષ્ટ ખીરને પણ કડવી માને. ७९ तद्वन्निश्चयमधुरम्, अनुकम्पया सद्भिरभिहितं पथ्यम् ।
तथ्यमवमन्यमाना, रागद्वेषोदयोवृत्ताः ॥६॥
તેમ સજ્જનોએ અનુકંપાથી કહેલ નિશ્ચયથી મધુર, હિતકર અને સાચી વાતનો પણ રાગ-દ્વેષથી પીડાતા માણસો અનાદર કરે છે.
– અપ્રમાદ -
६४ भवकोटीभिरसुलभं, मानुष्यं प्राप्य कः प्रमादो मे ? ।
न च गतमायुर्भूयः, प्रत्येत्यपि देवराजस्य ॥७॥
કરોડો ભવે પણ ન મળે તેવા મનુષ્યજન્મને પામીને હું પ્રમાદ કેમ કરું છું? ઇન્દ્રનું આયુષ્ય પણ ગયા પછી ફરી પાછું આવતું નથી. ६५ आरोग्यायुर्बलसमुदयाः, चला वीर्यमनियतं धर्मे ।
तल्लब्ध्वा हितकार्ये, मयोद्यमः सर्वथा कार्यः ॥८॥
