________________
સંબોધસિત્તરી
४३
७० खंती सुहाण मूलं, मूलं धम्मस्स उत्तमा खंती ।
हरइ महाविज्जा इव, खंती दुरियाई सव्वाइं ॥४६॥
ક્ષમા સુખોનું મૂળ છે, ધર્મનું મૂલ પણ ઉત્તમ એવી ક્ષમા છે. મહાવિદ્યાની પેઠે ક્ષમા સર્વ દુઃખોનું હરણ કરે છે. ७१ सयं गेहं परिचज्ज, परगेहं च वावडे ।
निमित्तेण य ववहरई, पावसमणु त्ति वुच्चई ॥४७॥
જે પોતાના ઘરનો ત્યાગ કરીને બીજાના ઘરની ચિંતા કરે છે અને નિમિત્ત (ભૂત-ભવિષ્ય) કહીને જીવે છે, તે પાપશ્રમણ
वाय छे. ७२ दुद्धदहीविगईओ, आहारेई अभिक्खणं
न करेई तवोकम्मं, पावसमणु त्ति वुच्चई ॥४८॥
વળી, દૂધ-દહીં વગેરે વિગઈઓને જે નિષ્કારણ વારંવાર વાપરે અને તપ ન કરે, તેને પાપશ્રમણ કહેવાય છે. ७४ जइ चउदसपुव्वधरो, वसइ निगोएसुऽणंतयं कालं ।
निद्दापमायवसओ, ता होहिसि कह तुमं जीव ! ? ॥४९॥
જો એક નિદ્રારૂપ પ્રમાદના વશથી ચૌદ પૂર્વધર જેવા પણ નિગોદમાં અનંતો કાળ રહે છે, તો હે જીવ ! તારું શું થશે ? ७५ हयं नाणं कियाहीणं, हया अन्नाणओ किया ।
पासंतो पंगुलो दड्डो, धावमाणो अ अंधओ ॥५०॥
