________________
સંબોધ પ્રકરણ સૂક્ત - રત્ન - મંજૂષા
१३७८ अन्नाणमारुएरिय-संजोगविओगवीइसंताणं । संसारसागरमणोरपारमसुहं विचिंतिज्जा ॥९२॥
૨૫
અજ્ઞાનરૂપ પવનથી ધકેલાતાં, સંયોગ-વિયોગરૂપ મોજાંના પ્રવાહવાળા, અપાર અને અશુભ એવા સંસારરૂપી સમુદ્રને વિચારે.
१३७९ तस्स य संतरणसहं, सम्मद्दंसणसुबंधणमणग्धं । नाणवरकण्णधारं, चारित्तमयं महापोयं ॥९३॥
તેને તરવામાં સમર્થ, સમ્યગ્દર્શનથી સારી રીતે બંધાયેલ, નિર્દોષ, જ્ઞાનરૂપી સુકાનીવાળું ચારિત્રરૂપી વહાણ છે... १३८० संवरकयनिच्छिहुं, तवपवणाविद्धजवणतरवेगं ।
वेरग्गमग्गपडियं, विसुत्तियावीइनिक्खोभं ॥९४॥
સંવરથી નિછિદ્ર, તપરૂપ પવનથી અત્યંત ઝડપી વેગવાળું, વૈરાગ્યના રસ્તે ચડેલું, વિસ્રોતસિકારૂપ મોજાંઓથી અક્ષોભ્ય.. (એવું તે વહાણ છે...)
१३८१ आरोढुं मुणिवणिया, महग्घसीलंगरयणपडिपुण्णं ।
जह तं निव्वाणपुरं, सिग्घमविग्घेण पावंति ॥९५॥ અમૂલ્ય એવા શીલાંગરૂપી રત્નોથી ભરપૂર એવા તે વહાણ પર ચડીને સાધુરૂપ વેપારીઓ નિર્વિઘ્ન, શીઘ્ર મોક્ષપુરમાં પહોંચે છે.
