________________
સંબોધ પ્રકરણ સૂક્ત- રત્ન - મંજૂષા
१२३७ जे के वि गया मोक्खं,
जे वि अ गच्छंति जे गमिस्संति । ते सव्वे सामाइयमाहप्पेणं मुणेयव्वं ॥३३॥
જે કોઈ મોક્ષમાં ગયા, જાય છે કે જશે, તે બધા સામાયિકના પ્રભાવે જ જનારા જાણવા. १२५२ सामाइअसामग्गि, अमरा चिंतंति हिययमझमि ।
जइ हुज्ज पहरमिक्कं, ता अम्ह देवत्तणं सहलं ॥३४॥
સામાયિકની સામગ્રી માટે દેવો પણ મનમાં વિચારે છે કે જો એક પ્રહર માટે પણ તે મળે, તો અમારું દેવપણું સફળ थाय. ८११ आगमभणियं जो पण्णवेइ, सद्दहइ कुणइ जहसत्तिं ।
तिल्लोक्कवंदणिज्जो, दूसमकाले वि सो साहू ॥३५॥
જે આગમમાં કહેલું જ કહે, તેના પર શ્રદ્ધા કરે અને યથાશક્તિ કરે, તે સાધુ દુઃષમકાળમાં ત્રણે લોકમાં વંદનીય છે. ८२३ गीयत्थो वि हु गीयत्थ-सेवाबहुमाणभत्तिसंजुत्तो ।
परिसागुणनयहेऊ-वाएहिं देसणाकुसलो ॥३६॥
ગીતાર્થ પણ અન્ય ગીતાર્થની સેવા-બહુમાન-ભક્તિથી યુક્ત, સભાના ગુણ, નય-હેતુ વગેરેથી દેશનામાં કુશળ હોય.
