________________
ચૈિત્યવંદનભાષ્ય/ ગુરુવંદનભાષ્ય
૭.
ઘોટક (પગ વાંકો રાખવો), લતા (શરીર હલાવવું), થાંભલાદિનો ટેકો, માળાને માથું ટેકવવું, ઉદ્ધિ (ગાડાની ઊધની જેમ પગ જોડેલા રાખવા), બેડી (પગ પહોળા રાખવા), શબરી (હાથ ગુહ્ય અંગ આગળ રાખવા), ખલીન (લગામની જેમ રજોહરણ પકડવું), વધૂ (માથું નમેલું રાખવું), લંબુન્નર (ચોલપટ્ટો લાંબો રાખવો), સ્તન (છાતી પર કપડો ઓઢવો), સંયતી (માથે
ઓઢવું), આંગળીથી ગણવું, કાગડાની જેમ ચારે બાજુ જોવું, કોઠાના ફળની જેમ ચોલપટ્ટાનો ડૂચો વાળવો..
सिरकंप मूअ वारुणी, पेह त्ति चइज्ज दोस उस्सग्गे । लंबुत्तर थण संजई, न दोस समणीण सवहु सड्ढीणं ॥५४॥
માથું હલાવવું, મૂંગાની જેમ હં હં કરવું, દારુની જેમ બુડ બુડ’ અવાજ કરવો, વાંદરાની જેમ હોઠ ફફડાવવા.. આ દોષો કાઉસ્સગ્નમાં તજવા. સાધ્વીને લંબુન્નર, સ્તન અને સંયતીદોષ નથી. શ્રાવિકાને એ ઉપરાંત વધૂદોષ પણ નથી.
~ देवेन्द्रसूरिकृतं गुरुवन्दनभाष्यम् ~~ गुरुवंदणमह तिविहं, तं फिट्टाछोभबारसावत्तं । सिरनमणाइसु पढमं, पुण्ण खमासमणदुगि बीअं ॥५५॥
