________________
ભવભાવના સૂક્ત - રત્ન - મંજૂષા
– દેવગતિ – ३८८ ईसाए दुहि अन्नो, अन्नो वेरियणकोवसंतत्तो ।
अन्नो मच्छरदुहिओ, नियडीए विडंबिओ अन्नो ॥४९॥
કોઈક (દેવ) ઈર્ષાથી દુઃખી છે, કોઈક વૈરી પરના ગુસ્સાથી ત્રસ્ત છે, કોઈક દ્વેષથી દુઃખી છે, કોઈકને માયા હેરાન કરે છે. ३८९ अन्नो लुद्धो गिद्धो य, मुच्छिओ रयणदारभवणेसु ।
अभिओगजणियपेसत्तणेण, अइदुक्खिओ अन्नो ॥५०॥
કોઈક રત્નો-દેવીઓ અને ભવનોમાં લુબ્ધ-આસક્તમૂચ્છિત છે. કોઈક અભિયોગનામકર્મના ઉદયથી આવેલા દાસપણાથી અતિદુઃખી છે. ३९६ अज्ज वि य सरागाणं, मोहविमूढाण कम्मवसगाणं ।
अन्नाणोवहयाणं, देवाणं दुहमि का संका ? ॥५१॥
રાગયુક્ત, મોહથી મૂઢ, કર્મને પરવશ અને અજ્ઞાનગ્રસ્ત દેવો દુઃખી છે તેમાં હજુ પણ શી શંકા છે ? ३९८ तम्हा देवगईए, जं तित्थयराण समवसरणाई ।
कीरइ वेयावच्चं, सारं मन्नामि तं चेव ॥५२॥
એટલે દેવગતિમાં પણ જે તીર્થકરના સમવસરણની રચના વગેરે ભક્તિ કરાય છે, તે જ સારરૂપ છે, એમ હું માનું છું.
