________________
ઉપદેશમાળા સૂક્ત - રત્ન - મંજૂષા
– ગુરુબહુમાન – भद्दो विणीअविणओ, पढमगणहरो समत्तसुअनाणी। जाणंतो वि तमत्थं, विम्हियहियओ सुणइ सव्वं ॥१९॥
પ્રથમ ગણધર, સંપૂર્ણ શ્રુતજ્ઞાની પણ ભદ્રિક અને વિનયી એવા ગૌતમસ્વામી, પ્રભુએ કહેલ અર્થને જાણવા છતાં વિસ્મિત હૃદયથી સાંભળે છે. ७ जं आणवेइ राया, पगइओ तं सिरेण इच्छंति ।
इय गुरुजणमुहभणियं, कयंजलिउडेहिं सोयव्वं ॥२०॥
રાજા જે આજ્ઞા કરે, તેને પ્રજા માથે ચડાવે; તેમ ગુરુના મુખે કહેવાયેલું હાથ જોડીને સાંભળવું. ९६ जो गिण्हइ गुरुवयणं, भण्णंतं भावओ विसुद्धमणो।
ओसहमिव पिज्जंतं, तं तस्स सुहावहं होइ ॥२१॥
જે કહેવાતા ગુરુવચનને ભાવથી-વિશુદ્ધ મનથી સ્વીકારે, તેને તે વચન પીવાતી દવાની જેમ સુખકારી થાય છે. ९३ सिंहगिरिसुसीसाणं, भदं गुरुवयणसद्दहंताणं ।
वयरो किर दाही वायण त्ति, न विकोविअंवयणं ॥२२॥
ગુરુવચન પર શ્રદ્ધા કરનારા સિંહગિરિના શિષ્યોનું કલ્યાણ થાઓ કે જેમણે ગુરુએ “(બાળ) વજ વાચના આપશે” એમ કહેવા પર મોટું બગાડ્યું નહીં અથવા કોઈ કુવિકલ્પ કર્યો નહીં.
