Page Text
________________ વર્ષની ઉંમરે લીધું ત્યારે એમનાં પત્નીની ઉંમર 45 વર્ષની હતી. શાસ્ત્રમાં તો લખ્યું છે કે અબ્રહ્મ એ તો “દાવાનલ ગુણવન તણો, રાજધાની મોહરાયની, પાતક કાનન મેહ” અબ્રહ્મ એ તો ગુણરૂપી વનમાં દાવાનલ જેવી છે. અબ્રહ્મ એ તો મોહરાજાની રાજધાની છે. અબ્રહ્મ એ તો પાપરૂપી જંગલને માટે મેઘ સમાન છે. પાપરૂપી જંગલમાં વરસાદ પડે તો ગાંડા બાવળો ઊગી નીકળે. એમ જ અબ્રહ્મ આત્મા ઉપર વિકાર વાસનાના ગાંડા બાવળો ઉગાડી દે છે. દાવાનલથી આખે આખાં જંગલો બળીને રાખ થઈ જાય. એમ આ અબ્રહ્મ એ એવો ભયંકર દોષ છે કે ગુણરૂપી વનને બાળીને ખાખ કરી નાખે. આ અબ્રહ્મ એ તો મોહરાજાની રાજધાની છે. મોહરાજા અહીંયાથી પોતાનો કંટ્રોલ કરે છે. એક તરફ આવા ઉત્તમ શ્રાવક-શ્રાવિકાના જીવન છે. બીજી તરફ લગ્નના ૨પ- વર્ષની ઉજવણીમાં ફરી લગ્ન કરવાનાં તમારાં નાટકોના સમાચાર સાંભળતાં દયા આવે. માખી જેમ વિષ્ટા પર ચોંટી હોય તેમ તમે સંસારરૂપી વિષ્ટા પર ચોંટ્યા છો. સહજ કલ્પના થઈ જાય કે જે વ્યક્તિ ગૃહસ્થપણામાં અજબગજબન્યાગી, તપસ્વી, દઢ મનોબળવાળા છે તો દીક્ષા લેશે તો એમના ગુણો સોળેકળાએ ખીલી ઊઠે ને? શાસ્ત્રમાં એક નગરની વસ્તીનું વર્ણન કરતાં એક ઘટના લખે છે કે એ નગરમાં એક ચારણ સ્ત્રી અને એનો પતિ નગર જોવા આવ્યા. જોતાં-જોતાં સાંજ પડી ગઈ. એટલામાં બેઉ જણ છૂટા પડી ગયા. એ જમાનામાં મોબાઇલ તો હતો નહીં. પોતાના ધણીને ઘણો શોધ્યો પણ પત્તો લાગ્યો નહીં. તેથી ચારણ સ્ત્રીએ રાજાની પાસે જઈને કહ્યું કે “મારા ધણીથી હું વિખૂટી પડી ગઈ છું, માટે મને મારી ધણી મેળવી આપો. " રાજાએ એના પતિની ઓળખ થાય માટે નિશાની પૂછી તો પત્નીએ કહ્યું કે “નામ રાણો છે ને જમણી આંખે કાણો છે. રાજાએ તે જ વખતે પડે (પડહ) વગડાવ્યો કે “નામે રાણો અને જમણી આંખે
| SR No. | 032869 |
| Book Title | Adbhut |
| Original Sutra Author | N/A |
| Author | Niswarth |
| Publisher | Parmarth Pariwar |
| Publication Year | |
| Total Pages | 44 |
| Language | Gujarati |
| Classification | Book_Gujarati |
| File Size | 6 MB |