________________ તેઓશ્રીની વાણી, તેઓશ્રીને સમાગમ આદિ જગત માટે કેટલાં ઉપકારક છે તે સ્વયંસ્પષ્ટ છે. - આમ છતાં, જાણે-અજાણે કેટલાક લેકે ધર્મની અને ધર્મપુરુષેની ઉપેક્ષા કરતા, તેમની હાંસી ઉડાવતા દષ્ટિગોચર થાય છે, ત્યારે એવા જડવાદીઓને પૂછવાનું મન થાય છે કે “માનવસમાજમાંથી જે ધર્મને બાદ કરીએ, તે પાછળ શું રહેશે? પશુઓનું વિશાળ ટોળું કે બીજુ કાંઈ?”.. માનવીને અનંત જીવન બક્ષનાર, આજે આપણે જે કઈ છીએ તેવા સ્વરૂપમાં મૂકી આપનાર કેવળ ધર્મ જ છે અને ધર્મપુરુષે એ એના જીવતા જાગતા પ્રતીક જ નહિ, એની જીવંત પ્રતિકૃતિ છે - જે સમ્યફજ્ઞાન, સફાર્શન અને સમ્યફચારિત્રને બોધ કરાવી, માનવપશુને મનુષ્યપણું બક્ષે છે. મનુષ્યત્વ લાધે છે આત્મજ્ઞાનથી. આત્મજ્ઞાન એ જીવમાત્રનું લક્ષ્ય હેવું ઘટે - નહિ કે કેવળ ઈન્દ્રિયસુખ. આહાર, નિદ્રા, ભય અને મૈથુનમાં જ રાચનાર કદી મેક્ષને - પરમ ગંતવ્યને - પથિક બની શકતા નથી. આથી જ સમયે સમયે સત્પરુષે આપણને આપણું કર્તવ્યની યાદ અપાવતા રહે છે, પ્રેમથી સમજાવતા રહે છે. જે ન સમજે તેને ટપારે છે અને છતાંય ન સમજે તેને માટે પણ અપાર કરુણુ વહાવી, તેના કલ્યાણની કામના કરે છે. આવા કરુણાના સાગર, ત્યાગમૂર્તિ, પ. પૂ ધર્મોદ્વારા શ્રી સાગરગચ્છાધિપતિ પ્રશાન્તમૂર્તિ આચાર્યભગવંત
