________________ અર્થાત, હે પ્રભુ! મારું મન લેકનિંદા થાય એવું કોઈ પણ કાર્ય કરવા પ્રેરાય નહિ. ધર્માચાર્ય તથા માતાપિતાદિ વડીલે પ્રત્યે પૂરેપૂરે આદરભાવ અનુભવે અને બીજાનું ભલું કરવા માટે ઉજમાળું બને. વળી, મને સંદુગુરુને ગ સાંપડે; તેઓશ્રીનાં વચનાનુસાર ચાલવાની શક્તિ પ્રાપ્ત થાઓ. જ્યાં સુધી મારે સંસારમાં પરિભ્રમણ કરવાનું નિર્માયું હોય, ત્યાં સુધી આ બધું નિરંતર પ્રાપ્ત થાઓ. આવી ભાવના કેળવાય અને તદનુસાર વ્યવહાર થાય ત્યારે દેવનેય દુર્લભ એવું “મનુષ્યત્વ સિદ્ધ થયું ગણાય. સદ્વ્યવહારના અનુભવનો સાર છે : પ્રવૃત્તિના મૂળમાં છે વૃત્તિ. વૃત્તિ વિચારાનુસાર ઘડાય છે એટલે પાયારૂપ વિચાર શુદ્ધ હોય તે પરિણુમરૂપ વાણી, વ્યવહાર અને આચાર શુદ્ધ જ હશે. વિચાર-ઘડતર અને એની શુચિતા માટે જિનવાણીનું શ્રવણ, સદૂગ્રંથનું વાચન-મનન તથા પુરુષને સમાગમ અનિવાર્ય છે. “મનુષ્યપણું પામવાની આ ગુરુચાવી છે અને ધર્મનું આ હાઈ છે. ધર્મપુરુષ-આચાર્યો વિશ્વબાગનાં સુન્દરતમ પુછે છે; મદેતુજાણપુ - કશા જ હેતુ વિના અનાયાસ કરુણસ્ત્રોત વહાવનાર દયાના સાગર જેવા છે. જે ક્ષણે જગત તેઓની સદંતર છાયા ગુમાવે છે, તે જ ક્ષણે જગત એક ભયંકર નરકાગાર જેવું બની જશે અને જલદીથી વિનાશને પંથે પળશે. પણ સદ્દભાગ્યે એવું બનતું નથી સપુરુષની છાયા જગત માથે સદા હોય જ છે. ધર્મપુરુષોને આશ્રય, [ 5 ]
