________________ 290 મહર્ષિ મેતારજ હજારે કમળને ક્ષણવારમાં પોતાની મહાન ગર્તામાં સમાવી દેવાને હતે, માટે કમળપત્રની કેદ છાંડી દે, મેતારજ ! કેવલ તમને જાગ્રત કરવા આવ્યો હતે. તમારી અપાર સમૃદ્ધિની, વિશાળ સંપત્તિની વાત સાંભળી હું અત્યંત ચિંતાતુર હતા. રખે, એ સંપત્તિ સત્યાનાશ ન નરે! બસ આગળ જાઉં છું.” અહીં થોભે, થડા દિવસ વિશ્રામ લો! રાજગૃહી તમારી “આપણું કંઈ નથી, આ દેહ પણ આપણે નથી. નગરશ્રેષ્ઠિ મેતારજ, આ ગ્રીષ્મને ઉકળાટ આકાશમાં વાદળોના ગોટાને ઉમેટ ને ચાતુર્માસ બેસે, તે પહેલાં મારે પરમપ્રભુને જઈ મળવું છે, ધર્મલાભ !" “વંદન!” મેતારજે નમસ્કાર કર્યા. ચારે શ્રમણે જોતજોતામાં આગળ ચાલ્યા ગયા. મેતારજ એમને ક્ષિતિજમાં ભળતા જોઈ રહ્યો. એમના દિલમાં સમર્થ પુરુષ અભય વિષે વિચાર ચાલી રહ્યો હતે.
