________________ 258 મહર્ષિ મેતારજ આ વૈદુર્યમણિની પૃથ્વી પર સુવર્ણપ સદા ખીલે છે. આ મણિમય ભૂમિમાં સુરતરુ ફળે છે, ને એ મનવાંછિત આપ્યા કરે છે. પૂર્વ પુણ્યના પ્રતાપે તમે અમારા સ્વામી થયા છો ને પૂર્વે કરેલાં સારાં કર્મોના બળે આ સુંદર સુરયુવતીઓ ને અપ્સરાઓના તમે એકમાત્ર અધિકારી બન્યા છો !" સ્વર્ગ! દેવવિમાન ! અપ્સરા! સ્વામી! પુરુષના હૃદયમાં શબ્દોના પડઘા પડવા લાગ્યા, પણ હજી કઈ ભારે ઘેન એના દેહને દાબી રહ્યું હતું. પેલી અપ્સરાએ આગળ ચલાવ્યું “સ્વામી, લેશમાત્ર પણ સંદેહ ધરશે મા ! આ સ્વર્ગભૂમિ પર આવનાર પૃથ્વી પરનાં નીતિધર્મનાં બંધનોથી પર બને છે. હાસ્ય, સૌંદર્યને સદા હર્ષની આ ભૂમિને તે જરા નિરખો ! આ પ્રિય, જરા તમારા મસ્તકને મારા આ બાહુને ટેકે આપ ! જરા નજર નાખે ! દૂર દૂર પૃથ્વીના દીવા દેખાય છે, અને આપણું ભૂમિ સમું આ નીલવર્ણ નભોમંડળ નીરખો !" - નવયૌવનાના સુકોમળ બાહુના ટેકે પુરુષે દૂર દૂર નજર નાખી: ખરેખર, પૃથ્વીના દીપકે દૂર દૂર દેખાઈ રહ્યા હતા ને કેઈ સુંદર દેવવિમાનમાં પિતે વિહરી રહ્યો હોય તેવો ભાસ થતો હતો. ઘનશ્યામ વાળના ગુચ્છાઓ સમારતી પેલી નવયૌવનાએ આગળ ચલાવ્યું : હે નાથ! અહીં સદા છએ ઋતુ પ્રગટેલી રહે છે, ને ઋતુએને યોગ્ય રસિકાઓ પણ અહીં સદા સજજ રહે છે. જુઓ પહશે. નજર કરો ! દૂર દૂર ચમરી મૃગો ચરી રહ્યા છે, ને મસ્તકકિલના મધુર કુંજિતોથી રતિરહસ્યની પ્રસ્તાવના કરતી કામનાટકની નદી રૂપ વસંતલક્ષ્મી વિસ્તરી રહેલ છે. અને વસંત ઋતુને યંગ્ય રસિકો પણ ઉપભોગ માટે ત્યાં સજ્જ છે.”
