________________ જૈન ઇતિહાસની ઝલકો 113 આ સાંભળીને ઉશ્કેરાયેલા ભોજે તે ગ્રંથને ત્યાં ને ત્યાં તાપણામાં નાંખીને ભસ્મીભૂત કરી નાંખ્યો. ધનપાળ સભા છોડીને, ગ્રંથ બળી ગયાના અસહ્ય આઘાત સાથે ઘરે પહોંચ્યા. પણ તેમની દીકરી રોજ રોજ રચાતો ગ્રંથ વાંચી લેતી હતી. એક જ વારના વાંચનથી તેને કાંઈ પણ કંઠસ્થ થઈ જતું હતું. આથી તેણે આખો ગ્રંથ પિતાજીને લખી આપ્યો. તેનું નામ અમર કરવા માટે તે ગ્રંથનું નામ “તીલકમંજરી” રાખ્યું. આજે પણ તે ઉપલબ્ધ છે. [210] હેમચન્દ્રસુરિજી અને સુવર્ણસિદ્ધિ એકવાર ગૂર્જરેશ્વર કુમારપાળને વિચાર આવ્યો કે, “જો ધનની પુષ્કળ સગવડ થાય તો પુષ્કળ લોકોને ધન આપીને જૈનધર્મી બનાવી શકાય.” આ વિચાર તેમણે હેમચંદ્રસૂરિજી મહારાજા પાસે મૂક્યો. તેમણેય તે વાતમાં સંમતિ દર્શાવીને કહ્યું કે, આપણા ગુરુદેવ દેવચંદ્રસૂરિજી મહારાજા પાસે સુવર્ણસિદ્ધિના પ્રયોગનો પાઠ છે. તે મેળવી લેવાય તો આ ભાવના પૂરી થાય. તે માટે ગુરુદેવને અહીં આમંત્રણ આપીને બોલાવવા જોઈએ. હાલ તેઓ ગામડાંઓમાં વિચરે છે.” કુમારપાળ ગુરુદેવ પાસે પહોંચી ગયા. તેમણે માત્ર એટલી જ વાત કરી કે, “આપના શિષ્ય આપને યાદ કરે છે. આપ પાટણ પધારો તો અમને ખૂબ આનંદ થાય.” કોઈ અસાધારણ કામ હોવાની કલ્પના કરીને ગુરુદેવે પાટણ પધારવાની સંમતિ આપી. તેઓ એકાએક આવી ગયા, અને હેમચંદ્રસૂરિજી મહારાજાને પૂછ્યું કે, તને વળી મારું શું કામ પડ્યું ? તું જ હવે ક્યાં ઓછો સમર્થ છે ?" આ વખતે ગૂર્જરેશ્વર પણ ત્યાં જ બેઠા હતાં. સૂરિજીએ ગૂર્જરેશ્વરની જૈન ધર્મનો વિશાળ ફેલાવો કરવાની ભાવના જણાવી. આ સાંભળતા જ ગુરુદેવ ઉદાસ થઈ ગયા. ગૂર્જરેશ્વરને વિદાય આપીને તેમણે પોતાના શિષ્યને કહ્યું, “તમે બન્નેએ આ કેટલો અનુચિત વિચાર કર્યો ? જો ધનથી જ ધર્મ ફેલાવી શકાતો હોત તો પરમાત્મા મહાવીરદેવ પાસે દેવેન્દ્રો હાજરાહજૂર હતા. તે પરમકૃપાળુએ જ તેમના દ્વારા આ કામ કેમ ન કરાવ્યું?