________________ [14] આથમે, ચકવી ભખે ન કૂર, ચલ ચકવા ! ઉણ દેશમેં, જિહાં દિન આથમે ન સૂર . 7 પૃ. 10 ગાથા 6 પછી દુહાની 14 ગાથા ઉમેરે. “દૂહા-વિરહ મીટ કુંવરીત, શીતલ થયું શરીર સુખ ઉપન્યું (અને) વિકસ્યું અંતર હીર / 1 / વરતરૂણું સંતોષશું ગાઢુ મળીયું મન; મહેમાંહિ રંગ, બેલે હિત વચન | 2 | કુમાર ચતુર ડાહ્યો ઘણે, ખેલે રંગ ઉછાહ, દુઃખ બારાં વરસાંતણું, વીસરીયું ખણમાંહ | 3 હસતાં રમતાં રંગશું, પ્રહ વહેતા સુપ્રકાશ ઉઠે કુંવર ઉતાવળે, મહેલી રંગવિલાસ | 8 || પવનકુમારને ચાલતાં, રમણ ઝાલે હાથ કમર છોડાવે તાણીને, તે વળી ઘાલે બાથ / 5 | હે સુંદરી ! તું છોડી દે, બેલે પવનકુમાર કટક સહુ બાહિર ખડે, ભણરી નહિ વાર / 6 | પ્રીતમ! તુજ છોડું નહિ, નયણે દીઠે નાઠ; નેહ ન જાયે વલ્લહા, લા રંગમછઠ | 7 | સુકલિણી ! સંતોષ કર, રહેતાં ન સરે આજ; રણમેં ઉભા લશ્કરી, કેડિ અલુબે કાજ પગલાં ભરે, તિમ તિમ નયણ ભરેઈ | 8 | આપ કુમર જળ આખિરૂં, લૂહ પલ્લવ લેઈ હરણાક્ષી દે હરખશું, શીખ સઉજમ દેઈ | 10 | સિધાજી સિદ્ધિ કરો, પૂરો થાંકા કેડ; મનસુખ ઘણું તવ પાવણ્ય, જબ તુજ મિલયે જેડ 11 | સતી કહે પ્રભુ મારાં ઋતુસમય છે આજ; અહિનાણું સાચી દિયે, પેઠે જિમ રહે લાજ ! 12 કુમાર વિમાસે ચિત્તમાં, લેક બેક કહેવાય; નામાંકિત નિજ મુદ્રડી, સ્ત્રીને દીધી સાર 13 શીખ કરી ચાલે કુમાર, કટક ભયે થાય; મિત્ર કહે સંતેવલે સિહ, ભલું કીધું તે ભાય છે 14 પૂ. 12 ગાથા 5 પછી કે દૂહા ઉમેરે– દૂહા-પવનજી પરદેશમાં, વહુ વધીયું છે પેટ; હું જાણુંથી
