________________ અહીં જુઓ કન્યા એક છે, પણ ત્રણ જણા એની સામે તાકી રહ્યા છે. વિષયરસ શું કામ કરે છે ! પણ રાજાની શિરજોરી છે, એટલે તેનું શું ચાલે ? છતાં રાજા ઘણો હોશિયાર છે. એમ કન્યાને ઉપાડે એવો નથી, લોકમાં આબરૂભેર જીવવું છે ને ? એણે પ્રધાનને બોલાવ્યો અને સમજાવીને કહ્યું, “આ શેઠની કન્યાનું ચોકઠું ગોઠવાય તો ગોઠવી લાવો.' રાજાની પેરવી ? બસ હવે આ વિષયની ચિંતા ભારે જામી પડી છે. “કન્યા કેમ મળે, ક્યારે મળે, કેવી સરસ!...” આ લગની લાગી છે. દીવાન તો ચિઠ્ઠનો ચાકર, તે કહે છે, “મહારાજ ! જેવો હુકમ ! આપ ફિકર ન કરો, ગોઠવી લાવું છું.” કહીને દીવાન ગયો શેઠને ત્યાં. શેઠ સ્વાગત કરે છે, પધારો પધારો', શિષ્ટાચાર કરી હાથ જોડી પૂછે છે. “ફરમાવો મારા યોગ્ય સેવા.' દીવાન કહે છે, “આતમારી કન્યા માટે રગડો મોટો છે. મહારાજા મૂંઝાઈ ગયા છે કે ઉકેલ કેમ લાવવો? પણ મને એક રસ્તો સૂઝે છે.” હા, ફરમાવો શો રસ્તો છે ?' રસ્તો મને એમ લાગે છે કે આ તમારી કન્યા મહારાજા સાથે જ પરણાવી દેવી. પછી કોઈને બોલવાનું રહે નહિ. અલબત્ત આ અંગે મહારાજાનો વિચાર લેવો પડે.' અરે દીવાનસાહેબ ! આમાં અમારું શું ગજું? અમે વણિક ફોમના. મહારાજાને તો મોટા રાજકુળની રાજકુમારીઓમળે. અમારાથી અમારી કન્યા માટે શી રીતે કહેવાય ?' તે ફિકર ન કરો, તમારી મરજી થતી હોય તો હું પ્રયત્ન કરી જઉં.” મંત્રી હોશિયાર છે, રાજાને ગરજ છે, રાજા માગણી કરે છે એવું દેખાડવું નથી. ઊલટું શેઠ પર અહેસાન ચઢે એવું ઊભું કરે છે ! શેઠ અનોખો વાર્તાસંગ્રહ 16
