________________ દેવો મુનિઓના ચરણોમાં આળોટવા ઉત્સુક હોય છે. કારણ કે તેઓ પ્રાપ્ત વિષયના ભોગોને ઈચ્છાપૂર્વક ત્યાગ કરી શકતા હોય છે. આથી અનાદિકાળથી જીવ ઈન્દ્રિયોના ઈષ્ટ વિષયોના ભોગવટામાં આત્માના પરમાનંદ સુખને ભોગવવાનું ચૂકીને આત્માને પીડા ભોગવવારૂપ સંસાર ભ્રમણ વધાર્યું છે. આથી ઈન્દ્રિયોના વિષયોને પ્રયત્નપૂર્વક વારવા યોગ્ય છે. તેનો સંગ કરવા જેવો નથી, તે વિષયો વિષથી પણ વધારે અનર્થકારી છે. વિષ ભોગવવાથી જીવોના દ્રવ્યપ્રાણ હણાય અને વિષયોના સ્મરણમાત્રથી જીવોના ભાવપ્રાણ હરણ કરનારા છે. આથી વિષયોનો સંગ સર્વથા છોડવા યોગ્ય છે. આ પ્રતિ સમય દુર્ગછનીય છે. નિંદવા યોગ્ય છે. તે સંસારના બીજભૂત છે. આથી જ નિગ્રંથ શ્રમણો વાચનાદિ સ્વાધ્યાય વડે તત્વામૃતનું પાન કરવા વડે આત્મ રમણતા સજ્જ હોય છે. ' અર્થાત્ "સર્વ સંગથી રહિત સર્વ કર્મમળથી રહિત એવી આત્માની નિર્બળ–શુધ્ધ–સિધ્ધ અવસ્થાને હું ક્યારે પામું ?" તેવી ભાવના અને શક્તિને ગોપ્યા વિના પ્રયત્નમાં સ્થવર અને જિનકલ્પ મુનિઓ સતત ઉત્સાહિત હોય છે. 0 0 0 જ્ઞાનસાર-૨ // 247
