________________ જ્ઞાનસાર પ્રવચનમાળા-૨ જરૂર હોય તેમને દિવસની–સૂર્યની જરૂર લાગે. પણ જેમને અંદરથી જ પ્રકાશ મળતે શરૂ થઈ ગયો છે એમને તે શું રાત કે શું દિવસ; વીસે કલાક પ્રકાશ જ પ્રકાશ છે. કેઈને ગમે સૂરજ, ને કેઈને ગમે ચંદ્ર ભક્તામર સ્તોત્રમાં મહાન સ્તુતિકાર પૂજ્ય માનતુંગ સૂરિ મહારાજાએ આ વાત સરસ રીતે મૂકી છેઃ “કિં શર્વરીષ શશિના અહિન વિવસ્વતા વા.” હે પ્રભુ! તમારા મુખરૂપ ચન્દ્ર વડે જ્યારે અંદરને અંધકાર-પાપ રૂપી અંધકાર વિદારાઈ ગયો છે ત્યારે હવે મારે દિવસે નથી સૂર્યના પ્રકાશની જરૂર, નથી રાત્રે ચન્દ્રના પ્રકાશની જરૂર. તમે જ પ્રકાશના અદ્વિતીય સ્ત્રોત રૂપે છે મારા માટે. શ્રી ગજાનન ઠાકુરનું સ્તવન છે : કોઈને ગમે સૂરજ ને કોઈને ગમે ચંદ્ર; મને એથી અધિકે ગમે માતા ! તારે નંદ... કેમ? વામા માતાને લાડકવાય કેમ વધુ ગમે છે? કવિ કહે છેઃ સૂર્ય ચન્દ્ર જગે અજવાળાં કરે, બાહ્ય અન્તર અંધારાં તારે નંદ હરે, ભલે ઊગે આકાશે સે સે સૂરજ ને ચંદ. સૂર્ય-ચન્દ્ર બહુ બહુ તે બહારના અંધારાને ઉલેચશે. અંદરના અંધારાને કેણ હરશે? સિવાય કે પરમાત્મા.... પરમાત્માની પધરામણું મન-ઘરમાં કરાવીએ. જેથી પ્રકાશની છોળે ઉછળ્યા કરે.
