________________ 256 જ્ઞાનસાર પ્રવચનમાળા-૨ માંથી જ દૂધ આવતું. અને નવ-દશ વાગ્યાના સુમારે ગામડેથી આ ભરવાડણ ફૂધ લઈને આવતી. ભરવાડણે લાવેલ દૂધની ખીર બની. અને શ્રમથી થાકેલ અતિથિ બધી ખીર જમી ગયા. | ભજન પછી અતિથિ સૂતા. પણ સૂતા એ સૂતા. ચિરનિદ્રામાં પિઢી ગયા. સાંજે જગાડવા ગયા ત્યારે ખબર પડી કે અતિથિ તે મૃત્યુશરણ થઈ ગયા છે. એગ્ય અંતિમ વિધિ કરી. શ્રીમંતના હૈયે અતિ દુઃખ હતું. ગામ આખું શોકમગ્ન હતું. ખુશ હતાં એક ગંગા મા ! એમને તે ઘણા દિવસ થી કોઈની નિન્દાને ખેરાક ન મળે, એટલે રોટલાય ભાવતા નહતા ! ડોશી તે લાકડી લઈને ઉપડયા. જે મળે એને કહેઃ સાંભળ્યું? આ શ્રીમંતનું કારસ્તાન! બ્રાહ્મણને મારી નાખ્યો ! લોકે તો હું-હું કહી આગળ ચલતી પકડે. કારણ કે ડોશીને કંઈ કહેવાય પણ નહિ શીખામણ આપવા કેઈ જાય તે પછી એની જ ફિલમ ઉતારી નાખે ! આખા ગામમાં ડોશી ફરી આવ્યા. ડોશીને ગયા પછી લેકે કહેતા : બ્રહ્મહત્યાનું પાપ તે ખરેખર આ ડોશીને જ લાગે. કારણ કે નથી કંઈ જમાડનારને વાંક. નથી ભરવાડણને વાંક. પણ આ ડોશી આટલી બધી નિંદા કરી રહી છે, એટલે ખરેખર તે આ હત્યાના પાપનું પિોટલું ડોશીના શિરે જ છે !
