________________ 236 જ્ઞાનસાર પ્રવચનમાળા-૨ છે ગુરુદેવના શાસનના. કોઈ પ્રાણ પ્રશ્નની ચિતા સતાવી રહી હશે એમને. પણ મને જે એનું પગેરું મળી જાય તે મારી શક્તિ પ્રમાણે હું ગુરુભક્તિ કરી શકું..” લલિગ શ્રાવક વિચારી રહ્યા છે. ત્યાં જ ગુરુદેવના મુખમાંથી શબ્દ સરવા લાગ્યા : લલિગ! જે ને, શાસનને મારા પર કેટલો બધે ઉપકાર છે. જે આ શાસન ન હોત તો આપણું અસ્તિત્વ ન હોત. કઈ દુર્ગતિઓમાં આપણે ફેંકાઈ ગયા હોત. શાસનના ઉપકારનો બદલે હું ક્યારે ચૂકવી શકીશ? લલિગ તે મહાગુરુની વાણી સાંભળીને આભા જ બની ગયા. ધન્ય! મહાગુરુદેવ! ધન્ય તમારી વાણી ! “ગુરુદેવ તમે તે મહાન શાસન પ્રભાવક છે. કેટલાય ગ્રન્થનું સર્જન કર્યું આપે તે..” “હજુ તે ઘણુ ગ્રન્થ રચવાના બાકી છે. દિવસે વ્યસ્તતાના કારણે બહુ સર્જન થઈ શકતું નથી. રાત્રે પ્રકાશના અભાવે લખી શકાય નહિ. દિવસે જઈ રહ્યા છે. જલદીજલદી. જીદગી નાની. કાર્ય ઘણું..” લલિગ મહાગુરુદેવને વન્દન કરી ઘરે ગયા. પણ હવે ભજન એમના ગળે ઉતરતું નથી. ગુરુદેવની ચિન્તા હવે લલિગમાં સંકમિત થઈ છે. તમારા બધાને હૈયે જે આ રીતે શાસન વસી જાય - લલિગ શ્રાવકની પેઠે - તે શાસનભક્તિ કાજે કેટલી મેટી તાકાત કામે લાગી જાય ?
